Oordelen en veroordelen. Ik zie het in mijn omgeving vaak gebeuren en ik ben moeder Theresa ook niet. Ik doe het ook. Ik probeer open minded te zijn en vaak lukt dit, maar niet altijd. Bij lange na niet altijd, helaas.
Ik vraag me af waarom ik dit soms doe. Is het een gewoonte? Is het makkelijker om te oordelen? Is het zodat ik m’n ego kan voeden, zodat ik me beter kan voelen? En wanneer doe ik het dan, als ik het doe? Oordeel ik als ik me onzeker voel?
Namasté
“I honour the light, love, truth, beauty & peace within you, because it is also within me”.
Maar hoe mooi zou het zijn als we, in plaats van te kijken naar de verschillen, leren en durven te kijken naar de overeenkomsten? Durven we te kijken naar wat we herkennen in elkaar met een open blik, zonder oordeel. Kunnen we naar elkaar kijken vanuit liefde vanuit het licht?
Durf jij?
Namasté.
ER
mefrouw 
kan hard aan komen als je jezelf terug ziet in de ander als het een nare overeenkmst is. Denk dat we dat niet echt willen weten, beter zou zijn van wel…je kunt er alleen maar je voordeel mee behalen!
Goed item!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat je gelijk hebt. Daarom denk ik dat het zo mooi zou zijn als we het durven. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Eennhele goede gedachte en daarmee…een heel mooi blog…fijn als deze gedachte een plekje krijgt…beklijft…ik doe mijn best om dat te realiseren 😆
LikeGeliked door 1 persoon
Bewustwording is de eerste stap. Mooie dat we hier, los van elkaar, samen mee bezig zijn.
LikeLike