Het waren neven en vrienden van elkaar. Opgegroeid met dezelfde waarden en normen, getrouwd met meisjes uit hetzelfde stadje waar hun grootouders na hun pensioen waren neergestreken en collega’s geworden bij Rederij Doeksen. Op het zelfde eiland gewoond en elkaar daarna ook nooit uit het oog verloren.
Bijna niets scheelden ze in leeftijd, mijn vader Jelle en mijn ome Frans, die een zus en twee broers erbij had, dus nam Jelle, als enig kind zijnde, die maar op de koop toe, want hij had met niemand zo dezelfde humor en raakvlakken als bij dat gezin.

Samen gingen ze op avontuur en stonden altijd zij aan zij. Ik zie het zo voor me, hoe die twee jochies samen Harlingen of waar de binnenvaartschepen van hun ouders ook maar langszij kwamen te liggen, onveilig maakten.
Ze waren meer voor elkaar dan neven soms zijn,
Ze waren elkaars geschiedenis.
Ze waren eigenlijk elkaars broers. Wat zal mijn vader hem missen. 

En dat stuk is, ik besef mij het terdege, nu weggevallen, want Frans is overleden. Een bescheiden man, een bijzonder mens is van ons heengegaan.

Vandaag brengen we hem naar zijn laatste rustplaats.

Groet SH