Het verschil

“Hé, mama van Mirelle!”

Zo schalde het afgelopen zaterdag door de gangen van het nieuwe gebouw van de Vrije School waar mijn kleindochter vroeger heen ging. Men was een tikkeltje verbaasd: dat ik daar nog steeds op reageer. Hoe zo dan?? Na veertig jaar?  Alhoewel die roep misschien lang niet is gehoord, zit het er wel diep ingesleten.Met vier kinderen ben ik al heel lang de mama van ….

Met mefrouw’s ecoshop, stonden we daar met prachtige duurzame, herbruikbare en recyclebare artikelen, toen opeens iemand zich hardop afvroeg of wij niks zelf maakten. Want de meeste andere verkopers deden dat wel.

Even waren we stomgeslagen en lachten er ietwat ongemakkelijk bij.

Totdat mijn jongste, mijn zoon, die er ook bij was, heel adrem zei:

“Nee, wij maken het verschil”.

En dat is het precies.

Laatst ging ik met diezelfde zoon, maar wellicht ook bedreigend grote man ondertussen, naar een school, om iets op te halen. We konden er, tegen de verwachtingen in, onder de lesuren zomaar naar binnen lopen.

Het moet kunnen, maar in deze tijd vraag je je af, hoe zoiets mogelijk is, met alle schiet- of steekpartijen en aanslagen die hier of elders op scholen hebben plaatsgevonden, met alle trauma’s vandien.

Tenslotte kent niet iedereen tegenwoordig de mama van iemand anders en moesten daarom voorheen niet, nog niet zo lang geleden,  bij alle scholen de deuren op slot?

Daar zou je je geen zorgen over hoeven moeten maken, maar ik was er eigenlijk wel op geprepareerd. Een heel verschil met de vrijheid van vroeger. Ook jammer voor alle medelanders die daardoor soms

compleet verkeerd beoordeeld worden.

Ook zij zijn immers iemands kind, of vader of moeder.

Groet SH

11 gedachtes over “Het verschil

  1. Vooral bij basisscholen verbaas ik mij er altijd over dat er totaal geen controle bij de voordeur is. Binnenlopen is geen probleem ongezien weer weglopen ook niet.

    Dat kan inderdaad met een idiote actie zomaar eens flink misgaan.

    Ietwat bezorgde groet,

    Like

Plaats een reactie