Je hoeft niet goed te zijn.
Je hoeft niet op je knieën
honderden kilometers door de woestijn
voort te kruipen, vol berouw.
Je hoeft alleen maar het zachte wezen van je lichaam
te laten liefhebben wat het liefheeft.
Spreek tot me over wanhoop, de jouwe, en ik zal
over de mijne vertellen.
Intussen draait de wereld door.
Intussen bewegen de zon en de heldere kristallen
van de regendruppels zich voort over de landschappen,
over de grasvlaktes en de krachtige bomen,
de bergen en de rivieren.
Intussen maken de wilde ganzen hoog in de heldere blauwe hemel
zich op om weer huiswaarts te keren.
Wie je ook bent, het doet er niet toe hoe eenzaam,
de wereld biedt zichzelf aan in je verbeelding,
spreekt tot je als de wilde ganzen, hard en opwindend-
keer op keer jouw plaats verkondigend
in de orde der dingen.

Bron: Wilde ganzen Uit Mary Oliver, Dream Work.

Dit gedicht werd mij pas gelden voorgelezen tijdens mindfulness. Het geluid van wilde ganzen doet mij herinneren aan mijn sterrenkindjes. Daarom raakte het mij enorm en wil ik het graag een plekje geven op mefrouw.

Liefs MR