Ik sta met haar in de lift en we knikken elkaar toe. Bijna wordt de stilte tussen ons wordt steeds ongemakkelijker, want we zeggen verder niets. Ik weet ondertussen, dat dat niets hoeft te betekenen.
In de motregen buiten proberen we allebei het slot van onze fiets te halen en ik bied haar het doekje aan, wat ikzelf altijd gebruik om mijn zadel mee droog te maken.
Ze is er blij mee.
“Anders heb je zo’n natte kont op het werk” zegt ze.
Die mevrouw met haar hoofddoekje kampt gewoon met dezelfde problemen als iedereen.
Groet SH
mefrouw 
het zou een mooi ritueel kunnen worden om in ongemakkelijke situaties het ijs te breken:
men biedt elkaar een doekje aan. En dat wordt dan op den duur een doekje met een mooi randje.
LikeLike
Wat een mooie gedachte! Die houden we er in! ! groetjes S
LikeLike
Wat een mooie gedachte! Die houden wel er in!! Groetjes
LikeLike
Grappig, dat je zo’n reactie toch niet verwacht…heerlijk 🤣
LikeLike
wat een bijzondere lift. ik wacht met genoegen de volgende anekdote af.
LikeLike
heel mooi omschreven!
LikeLike