Gisteren was hij jarig, ons bonuskind.
Wat menig nieuwe ouder niet weet:
Bij elk kind wat je krijgt, loop je de kans om er één of meer nieuwe vriend(inn)en en/ of zelfs een hele vriendengroep bij te krijgen, die ook blijven hangen in je leven.
Dat blijkt bijvoorbeeld maar weer op de ochtend dat wij op het punt staan om te vertrekken om onze zoon, die zes weken in China bivakkeerde, op te halen van Schiphol. Er komt een app binnen van de beste vriend van hem.
Hoe laat we weggaan en of hij mee kan rijden? Natuurlijk pikken we hem op en vervolgens is hij de eerste die door onze zoon ( na zes weken afwezigheid) omhelsd wordt. Reken maar dat die twee elkaar ook gemist hebben.
Die vriend blijft daarna dus wat chillen en hij eet wat. Hij blijft wat kletsen. Wat omhangen. Hij prutst wat op de computer. Blijft nog wat eten. En blijft praten.
Ze gaan samen op stap en hij blijft natuurlijk slapen. Ik vind het prachtig. Het kind, dat we al kennen vanaf groep 1, is er gewoon eentje extra. Ook hij is thuis gekomen.
Wat ze delen zijn de herinneringen en de ervaringen, want hij was eerder ook daar waar de zoon was.
Zoveel, wat neemt niemand ze af neemt en waar ook niemand tussen komt.
Zeker wij niet.
Dat hoorden we de hele terugweg luid en duidelijk vanaf de achterbank.
Zelfs in het Chinees kunnen ze nu samen een gesprek voeren.
Met onze hond er tussenin, dat dan weer wel, want die houdt ook van allebei en van de gezelligheid.
Groet SH
Advertenties
