Welkom! Wij zijn ooit begonnen met drie zussen, Mirelle, Foka en Eveline Rouw oftewel; mefrouw. Onze moeder, Sietske, schreef in het begin de guestblogs "raising mefrouw" maar inmiddels is ze gewoon onderdeel van de redactie. Op deze lifeblog delen wij alles wat ons raakt als vrouw zijnde. In de verschillende onderwerpen vind je misschien inspiratie waar je iets mee wilt doen, of waar je alleen over na wil denken. Ervaar, Liefs mefrouw
Toen hij geboren werd, met de ” keizersslee” waren mijn vriendinnen en ik negen jaar. Wij hadden geen weet wat dat inhield, maar het klonk heel chique. Het begrip ‘cougar’ bestond nog niet, maar anders hadden we het ter plekke uitgevonden. Wij waren eager!Want wat zou het niet leuk zijn, om met zo’n prinsje te mogen trouwen! Het leeftijdsverschil daar stapten we gemakkelijk overheen. Jammer nu, dat hij Maxima is tegen gekomen.
Dat ook hij zijn wilde jaren heeft gehad en misschien zijn uiterlijk niet mee heeft, dat kunnen we hem allemaal vergeven. Hij heeft wel zijn best gedaan om er wat van te maken. Olympisch Comité ( Internationaal!), Watermanagement, Piloot.. en nu die baard. En hij is nu geen prins meer, maar de koning die er altijd al in zat.Hij heeft ook drie leuke dochtertjes en kan altijd nog een tweede nestje bouwen. Gescheiden mannen van een zekere leeftijd liggen goed in de markt.
Alleen niet voor ons? Zijn wij nu echt te oud!?!Wij mogen altijd blijven dromen. Zeker als we op Koningsdag thuis zitten.
De wereld ligt stil en de stad is leeg. In de lift sta ik alleen en vermijd knopjes en muren. Gesprekken verstommen, terwijl we ze nodig hebben. Hoelang dit duurt weet niemand;
In het eerste, memorabele kwartaal van 2020 ben ik toch ook weer heel wat zwerfafval tegengekomen. Wat een bizarre situatie leven we nu met zijn allen in. De wereld staat op zijn kop, zoveel zorg, zoveel zieken, zoveel rouw, zoveel beperkingen, zoveel angst voor het ongrijpbare virus. Ja, angst ook om zwerfafval op te blijven ruimen zag ik al voorbij komen. Maar daarop heb ik het volgende bedacht: ik laat als ik iets zie het eerst een dag liggen en kom ik het dan weer tegen raap ik het op en dan thuis nog een keer extra goed handen wassen. Dat kan hier natuurlijk omdat er niet heel veel op een hoop ligt. Op het strand ligt ondanks dat er steeds meer mensen milieu jutten nog altijd veel afval. Net als na de Feestdagen er heel veel vuurwerkresten lagen. Hulde aan mijn zus, zij heeft wel bijna 4! Vuilniszakken opgeruimd. Daar komen er nog een paar bij van andere dorpsgenoten! Op mijn rondes lagen er niet zo heel veel maar toch… Door de vele regen die er viel kwamen ze bovendrijven in slootjes, de plastic waterzakjes die gebruikt worden tijdens de hardloop wedstrijden. Na al die tijd nog volledig intact. Moeilijk om ze te pakken maar het is gelukt zonder natte voeten te krijgen. Deze keer niet zo heel veel stukjes plastic maar vaak waren ze wel veel groter dan anders en die plastic tas zat vol plastic! Ook niet schrikbarend veel snoeppapiertjes gelukkig, komt dat omdat we nu veel meer binnen zitten en met al die nattigheid ook niet voor onze lol even een frisse neus gingen halen? Waar ik nu wel van schrok: de foto’s met vinyl handschoenen die nu op straat terecht komen. Ze dienen ervoor om ons te beschermen maar niet om het milieu ermee te belasten toch? Ik snap dat je angst hebt om die op te rapen.
Al met al toch weer een behoorlijke lijst: 62 Vuurwerkresten 44 Stukjes Plastic 22 Snoeppapiertjes 4 Plastic Flesjes 18 Plastic Dopjes 13 Blikjes 1 Chipszak 2 Drink pakjes 2 Elastiekjes 3 Stukjes Piepschuim 2 Papieren Bekertjes 2 Ballonnen 3 Plastic Drinkzakjes 1 Spons 1 Oude lap 1 Sleutelhanger 3 Plastic Bekertjes 1 Rietje 5 Stukjes Touw 1 Haarspeldje 4 Stukjes Glas 1 Floss stick 1 Bierdopje 1 Plastic deksel 1 Bierflesje 3 Stukjes Papier 10 Tairibs
Totaal 212 Stuks Zwerfafval + Van het strand : 1 Plastic tas vol en een poepzakje vol
Blijf gezond en let vooral op elkaar, maar ook op het milieu ….
Of ik me al ga vervelen, vraagt iemand die toevallig weet dat ik al twee weken thuis zit met een zware verkoudheid.Dat roept natuurlijk andere vragen op in deze tijd. Want hoe weet ik dat het maar een verkoudheid is? Terwijl ik me dat zit af te vragen, wordt de duif die op mijn balkon zit te broeden aangevallen door een roofvogel. Dat geeft een enorme klap, waarop de buurvrouw naar buiten rent. Roepend tegen iemand die ze aan de telefoon heeft:”Oh hij is dood! Hij is echt dood!” Mij hoort ze daardoor niet. Ondertussen zit de vader verdwaasd op het nest. Grote en kleine rampen overkomen ons allemaal.
Ik weet nog steeds niet wat ik heb. Misschien is het voor iedereen goed om het volgende ter harte te nemen?
Als een mens een keer griep doormaakt kan dat een schok zijn voor het immuunsysteem. Sommige schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons sterk en creëren een gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld de griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem.
Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar een adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen.
We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproeft wordt.
Alles is met alles verbonden
We zijn zo’n enorme consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons om even te stoppen, de boodschappentas thuis laten, zelf thuis blijven, even niet van hot naar her reizen. Even ZIJN in plaats van doen. De voorraden die we hebben aanspreken en al het rennen en vliegen en consumeren even laten kalmeren. We leven in een 24 uurs maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen een gezin te zijn. Met elkaar de tijd beleven.
Het wonder ontdekken
Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent.
Darwin zei: niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. The Survival of the Kindest!
Dus laten we geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid.
Een beroemde quote van modeontwerper Yves Saint Laurent.
Hij werd verliefd op de oude stad en kocht er een kobaltblauwe villa met een grote tuin, een oase van rust net buiten de drukke medina.
Tegenwoordig is Jardin Majorelle een druk bezochte hotspot omdat de botanische tuin barst van de fotogenieke hoekjes. Iedereen staat in de rij om de mooiste selfies te kunnen maken. Geen tijd voor een snack de volgende staat alweer klaar.
“Vóór Marrakech was alles zwart.”
Ik ben benieuwd want ik houd van zwart maar na deze inspirerende citytrip zeker ook van Marrakech!
