Allemans end

Mijn Pake is een verhalen-verteller. Ik ken niemand die zo’n goed geheugen heeft als mijn Pake. Hij weet alles super gedetailleerd te vertellen en ongeveer vanaf zijn derde levensjaar. 

Ik luister altijd graag naar de verhalen van Pake, ook verhalen uit de oorlog. Evenals zijn avonturen die hij beleefde samen met zijn neef als schipperskinderen. Meestal beginnen de verhalen als volgt: Het was een regenachtige donderdagmorgen in januari 19..
Zo vertelde hij mij eens een verhaal, maar daar zat een geurtje aan. Weet jij wat een allemans end is? Vroeg Pake mij onder het middageten. “Nee Pake, het zal wel iets met een schip te maken hebben, maar wat? Geen idee.”
“Nou…” Begint hij met een grijns op z’n kop… “Vroeger als je op het schip moest poepen, dan ging je op een emmer zitten op t dek en als je dan moest afvegen, dan haalde je het desbetreffende touw over de reling… dat is aardig rafelig aan de onderkant, hangt steeds in het water en iedereen veegt zijn poeperd er mee af! Allemans end!!” Prachtig, alleen Beppe vind dit niet echt een verhaal voor onder het eten, waardoor Pake en ik nog harder moeten lachen.
FR

Advertentie

Home improvement


Al tijden wil ik al een ander tv-meubel en vanmiddag ben ik aan de slag gegaan met steigerhout en andere oude planken, want ik ben klusvrouw en dat timmeren we zo even in elkaar.

DIY rules!!!

FR

Vintage


Wie wat bewaart, die heeft wat. Vooral mooie stoffen, knopen of andere fournituren, ik denk altijd dat ik er later nog wel wat mee kan doen.

Zo heb ik knopen, manchetknopen en reversspelden uit Tante Lien (stief-oma zaliger) haar naaidoos bewaard, zij had ze op haar beurt na het overlijden van haar man bewaard. Hij heeft altijd bij de Nederlansche Spoorwegen en daar hadden ze vroeger echt mooie, luxe knopen.

Nu een oud jasje waarvan een aantal knopen miste, omgetoverd tot een kek vintage jasje.

FR

Hot or not?

imageAf en toe zit ik een beetje te pootjebaden in een vijver vol vreemde kikkers. Dan neem ik weer een kijkje op de datingapps.

Eerst had ik alleen Tinder, want ik vind het swipen machtig mooi.
Gewoon een heerlijk ordinaire vleeskeuring, jammer dat dan niet de maten er bij vermeld staan, was helemaal makkelijk geweest en weet je zeker of je door moet swipen… of niet! Maar bij Tinder is dan voor mij al snel de lol eraf. Ik heb vaak helemaal geen zin in al diezelfde bullshit.

Nu heb ik een andere app ontdekt: Hot or not? Ook weer dezelfde hengstenkeuring, maar je kan ook iemand z’n profiel bekijken en kijken wat z’n interesses zijn. Dit kun je heel makkelijk aanvinken, je ziet ook wie jouw profiel hebben bekeken en wie je een like hebben gegeven. Zo heb ik al 654 likes (best veel toch?) Als je je locatievoorzieningen hebt ingeschakeld, zie je ook wie er in de buurt online zijn. Zo weet ik nu dus dat een collega, een buurman, een timmerman die bij ons aan het werk is en diverse kennissen op deze app zitten. Je kan een aantal foto’s selecteren die iedereen kan zien en de afgeschermde foto’s moeten ze om vragen in de chat.

De rare verzoeken zijn ook al de revue gepasseerd. Zo wil een rare snuiter naakt met me gaan dansen in de regen op het plein en een kunstenaar wil me gaan schilderen en dan ook het liefste naakt, uiteraard.
En als die gasten al te lastig worden kan je gelukkig ook iemand blokkeren.

Ik merk dat menig man er van houdt om mijn naam te typen en de meeste niet erg origineel zijn, maar er komt ook een hoop leuks voorbij.
Beetje slap ouwehoeren en sarcastische grapjes daar hou ik van en zit helemaal niet te wachten op saai en serieus gelul. Want het boeit me totaal niet wat je vandaag gegeten hebt en waar je bent opgegroeid. En nee ik ben niet op zoek naar een partner.

Tot een echte date is er nog niet van gekomen, eerst een beetje kat uit de boom kijken. Maar voor nu is het mooi tijdverdrijf.

En wie weet?

FR

Get the picture

imageIedereen bij mefrouw is aan het ontspullen. Vreemd woord. Kritisch kijken: Een jaar niet gebruikt? Weg ermee! Dit houdt in: wat kapot is, wegtiefen. Is het nog heel en functioneel: een bekende er blij mee maken en anders naar het goede doel.

Ik ben tegenwoordig aan het bijspullen. Ook een vreemd woord. Een deel van mijn inboedel stond nog bij mijn zusje in het hok, dus ik krijg beetje bij beetje steeds meer rommel. Het meeste heb ik niet eens gemist, maar ik ben slecht in ontspullen. Soms ben ik blij verrast, goh wat een leuk ding, wist niet dat ik dat had. Ook heb ik weer meer schoenen, pumps en laarzen, fantastisch natuurlijk. En kleding wat nog steeds op de stapel lag om vermaakt te worden, maar ook weer al mijn boeken en wat mij heel blij maakt zijn al mijn matriaal, fornituren, stof en gereedschap voor mijn naaiatelier. Maar wat heb je dan in één keer weer veel troep.

Zo pakte ik een doos uit, waar al mijn fotoboeken, fotomapjes, lijstjes en een heleboel losse foto’s inzaten. Nou ben ik hiermee net als elke andere vrouw denk ik.
Je begint het vluchtig door te kijken, maar op een gegeven moment zit je uitgebreid op de vloer met allemaal foto’s om je heen en is het DRIE uur later!!

Na afloop ben ik tot een conclusie gekomen dat ik eigenlijk al jaren één favoriete pagina heb uit mijn kinderfotoboek. Dat wist ik niet, maar gevoelsmatig toch wel.
Op Vlieland in het duin op de struun met mijn nichtje en zusje. En lekker ravotten in de tuin, hangend aan één of ander werktuig van mijn vader.

Nostalgie, I love it!

FR