❤️ Shaped like a heart ❤️
Wat een prachtig woord is cordiform.
Liefde is overal is overal. Zelfs in een op het oog simpele aardappel, bedenk maar eens hoeveel mensen een handeling hebben uitgevoerd om deze aardappel op jouw bord te krijgen.
Op deze schrikkeldag gaan mijn lief en ik op reis om de liefde te vieren, hoe vier jij de liefde?
Liefs MR
Omdat ik hem zo mooi vind, hij vaak zo waar is en als reminder niet mag ontbreken op mefrouw!
De oude healer zei tegen de ziel:
Het is niet je rug die pijn doet,
maar de last die je draagt.
Het zijn niet je ogen die pijn doen,
maar het onrecht dat je ziet.
Het is niet je hoofd dat pijn doet,
maar je gedachten die je pijn doen.
Het is niet je keel,
maar dat wat je niet durft vertellen.
Het is niet je buik,
maar je ziel die niet kan verteren wat er rond jou gebeurt.
Het is niet je lever die pijn doet,
maar de boosheid vanbinnen.
Het is niet je hart dat pijn doet,
maar de liefde.
Het verlangen naar liefde, de liefde die je wil delen, …
En het is liefde zelf,
wat al deze pijn kan genezen.
Het meest krachtige medicijn!-Bron onbekend-
Liefs MR
Terwijl Qyra en ik in de keuken staan om het Paasontbijt klaar te maken, trekt Finn de gordijnen open en roept verheugd;
“een slinger aan het kippenhok”.
Het is waar aan het kippenhok hangt een vrolijke slinger met allemaal leuke Paasfiguurtjes. Wat een leuke verrassing!
We laten de kipjes los en ja hoor, er ligt ook nog een heerlijk vers eitje voor ons klaar. Welke we natuurlijk verven in Finn zijn lievelingskleur voor op de Paastafel.
Als alles klaar is en op tafel staat ontdekt mijn lief tot zijn grote vreugde de granola, welke we speciaal voor hem gemaakt hebben.
Ingrediënten:
Werkwijze:
Yummy!
Happy Easter,
MR
Verwelkomd worden op Schiphol met bloemen, is wel de ultieme thuiskomst!
Het overkwam mij , na mijn zestigste verjaardag onverwacht, maar sommige mensen horen gewoon in je leven.
Mijn neef en zijn vrouw stonden er met een kaart te zwaaien en met: “Tulpen uit Amsterdam “.
Ik had geen bloemen gemist, maar wat een verrassing!
Groet SH
Het is midden in de nacht. Ik loop op blote voeten vanuit de slaapkamer via de overloop de badkamer in om naar het toilet te gaan. Overal ligt zand. Altijd. Het blijft vertrouwd aan mijn voeten plakken. Teruggekomen bij mijn bed veeg ik eerst de onderkant van mijn voeten voordat ik er in stap. Altijd. De volgende dag zie ik dat mijn bed niet verschoond is gebleven. Nooit. Ach, ik wil ook weten dat ik op een eiland woon. Altijd en overal zand. Zand stuift, zand kriebelt, zand vloeit, zand schuurt, zand kruipt, zand plakt. In mijn oren, in mijn haar, in mijn bed, in mijn ogen, tussen mijn billen en mijn tenen, op de vloer, onder mijn nagels, in de auto, in mijn tas, in mijn jaszak, in de wind en in mijn schoenen. Nergens niet. Ergens wel fijn.
Ik neem het mee naar Terschelling. Ik kom er niet vanaf. Ook daar is het zand overal, zelfs in de kerk. Mijn vriendin, de dominee, houdt er een preek. Over zand. Natuurlijk. Ze laat een klein emmertje met zand rond gaan en nodigt iedereen uit daar wat van te nemen. De emmer gaat van hand tot hand, wordt glimlachend doorgegeven. De een neemt een handvol, de ander pakt het als zout tussen vinger en duim. De oude man in de bank naast mij neemt niets uit het emmertje. Hij geeft het direct door. Hij kijkt stuurs. Het zand raakt steeds verder van hem vandaan.
‘Stel je voor’, zegt mijn vriendin, ‘stel je voor dat het zand liefde is. Bedenk eens hoeveel zandkorrels er zijn. Genoeg voor de hele mensheid!’
Ik kijk nog eens naar het vreugdeloze gezicht van mijn buurman. Ik strek mijn arm, toon hem het zand in mijn hand en schenk hem een glimlach. Verbaasd houdt hij zijn hand op. Ik laat van mijn zand in zijn hand vloeien. Hij lacht terug. Breeduit. Hoe en hoelang heeft hij zijn huis zo schoongehouden?
Schurende Kerstdagen en een kriebelig nieuwjaar!
GH
mefrouw 