#SunGold: Vegan frushi met yoghurt/munt dip 

Yes you’re in! Ben jij de nieuwe kiwi held? Dit mailtje vonden wij in onze inbox en nu zijn we bloginsider van Sandra met haar blog leukerecepten.

Ik ben enorm onhandig en een kluns. Helaas wordt dit regelmatig bevestigd. Mijn onhandigheid laat, onder andere, een spoor van blauwe plekken achter op mijn lijf.

Mijn klunzigheid uit zich ook tijdens het eten van een kiwi. Vroeger, als kind, kreeg ik weleens een kiwi en een lepeltje mee naar school. Niet handig. Operatie kiwi verloopt nooit soepeltjes. De eerste hindernis: hoe snijd ik mijn kiwi in tweeën zonder mesje? Echt, het werd altijd een waar slagveld. Met als gevolg dat ik besloot geen kiwi’s meer te eten in het openbaar, want al kreeg ik de kiwi fatsoenlijk in tweeën, het ding uitlepelen is ook een hele opgave en een gevaar voor de mensen die naast mij zitten.

Maar dit alles veranderende toen ik een jaar of 26 was. Op dat moment ben ik werkzaam als juf, heb ik mijn rijbewijs en functioneer ik redelijk, ondanks dat ik onhandig door het leven ga. Mijn collegaatje haalt twee Sungold kiwi’s uit haar tas. Het water loopt me in m’n mond. Bijna proef ik de zoete smaak van deze kiwi. Ik houd me in en ga eens even lekker zitten voor de show. Het is toch algemeen bekend dat kiwi’s eten in het openbaar voor eigen risico is? Maar goed ik ga er voor zitten, terwijl mijn collegaatje haar mesje pakt. En wat ze dan doet is voor mij life changing! Ze snijdt den kiwi niet in tweeën, maar ze begint het ding te schillen en snijdt het daarna in plakjes, en vervolgens zit ze het heerlijk op te eten! Dat ik dit nooit zelf heb bedacht! Niets geen gedoe met een lepeltje. Niets geen rondvliegende stukjes kiwi!

Dat moment veranderde alles. Ik heb de kiwi weer omarmd en durf deze weer te eten in het openbaar. Gewoon puur als kiwi.

Maar ik eet mijn healthy kiwi ook door mijn kwarkje als ontbijt, of door een lekkere fruitsalade. De nieuwste variant maakt me alleen dolgelukkig en is goddelijk; frushi!

Sushi, but slightly different! Het is alleen al een feest, omdat je je Sungold kiwi op deze manier met stokjes kunt eten. Veruit de leukste manier om je kiwi te eten! Lekker als tussendoortje en ideaal voor in je Bentobox.

Extra benodigdheden:

– bamboe rolmatje en vershoudfolie

Ingrediënten voor 2 personen:

– 1 golden kiwi

– 1 kiwi

– 150 gram sushi rijst

– mespuntje zout

– klein beetje vanillepoeder of vanille-essence

– 150 milliliter kokosmelk

– paar eetlepels sojayoghurt

– paar muntblaadjes

– agavesiroop naar smaak

– paar gojibesjes

– eetlepel chia zaadjes


Werkwijze:

– kook de sushi rijst volgens de verpakking, gebruik inplaats van water de kokosroom en voeg een mespuntje zout en wat vanille toe

– doe de sojayoghurt in een kommetje en roer daar naar smaak wat agavesiroop door. Knip er wat muntblaadjes overheen

– schil de kiwi en snijd hem doormidden zet hem op de platte kant neer en hol de andere kant voorzichtig uit met een bolletjessteker. Vul met de afgekoelde sushi rijst en garneer met goijbesjes

– schil de golden kiwi en snijd aan weerszijde. twee mooie plakken kiwi af. Leg deze op een eetlepel shushi (of gebruik een andere vorm) en garneer met wat kokos

– leg op je sushimatje een stuk vershoudfolie. Bestrooi dit met wat chiazaadjes en leg daar een laagje sushi rijst op. Leg daar nu een strook van de overgebleven golden kiwi op. Rol nu het geheel op met behulp van het matje, door eerst om de vulling heen te rollen, aan te drukken, het matje en de folie weer terug te halen en verder op te rollen. Je frushi roll is af! Snijd voorzichtig in stukjes met een scherp mes

Yummy,

ER & MR

Ik ga op reis en ik neem mee….

…… Minder dan de vorige keer. Althans dat is het plan. Gaat het lukken? Tsja dat is de vraag? Het is in elk geval een doel.

Ik denk terug aan mijn vakanties, mijn stedentrips, mijn weekendjes weg en mijn logeerpartijen. Vroeger nam ik altijd de wereld aan spullen mee, want stel dat en misschien zou ik wel gaan, of ik wil mijn high heels aan als ik ga dansen, maar mijn All Stars als ik even naar het dorp wandel. Als ik een zomer op Vlieland ging werken, dan had ik standaard een weekend tas vol met schoenen mee. Mijn grootouders verwelkomden mij elke keer met een grote glimlach en hoofdschuddend en met hun armen wijd open. Ze hadden een plekje, in de schuur vrij gemaakt, voor al mijn schoenen. Had ik ze aan het einde van de zomer allemaal gedragen? Nee, maar dat is niet het punt. Ik had ze in elk geval mee, voor het geval dat. Vond ik het erg dat ik me een breuk zeulde aan alle bagage? Ja, dat wel.

Inmiddels gaat het beter. Door de jaren heen heb ik geleerd. Alleen met handbagage naar Leeds voor een heel weekend, terwijl er ook kleding mee moet voor de première van de balletvoorstelling waar Foka de kleding voor heeft gemaakt? Dit lukte me. Vijf dagen naar Barcelona met alleen handbagage? Zeker een uitdaging. Vijf dagen naar die prachtige wereldstad, met slecht alleen handbagage? Wie vond dat ook alweer een goed idee? Mijn portemonnee zeker, maar ik wat minder. En er dan in Barcelona achter komen dat je die favoriete broek op bed hebt laten liggen in Nederland….. Gelukkig is mijn vriendinnetje de beroerdste ook niet en mocht ik uitzoeken uit haar kast. Probleem opgelost. Voor elk probleem is er een oplossing, zelfs als je er in midden in Londen achter komt dat het misschien best handig was geweest als je toch een jas had meegenomen. Oh well…… Als dat het grootste probleem is.

De echte uitdaging was vier weken Vietnam. Vier weken backpacken met alleen mijn rugzak. Hoe ging ik dat doen. Zeker nadat ik een gouden tip had gevraagd aan een andere reiziger.”Eveline, zorg dat je onder de tien kilo blijft”, luidde de gouden tip. Dat klinkt als een solide tip. Hoe meer je meeneemt, hoe meer je moet sjouwen….. Bij het inpakken slaat de paniek lichtelijk toe….. Hoe ga ik dit doen? Hoe neem ik jurkjes, korte broeken, warmere kleding, een lakenzak, diarreeremmers, hoge hakken mee en blijf ik onder de tien kilo. Ik ga op onderzoek uit. Ik peil wat ervaringsdeskundigen, ik neus een beetje rond op het internet en ik ga ervoor. Zo,n leuk hoedje neem ik niet mee, die draag je uiteindelijk toch nooit heb ik gelezen. Mijn flippers blijven thuis. Ik besluit dat ik niet 10 verschillende tops mee hoef te nemen en ik hoef zeker niet 5 korte broeken mee. Toch? Ik herhaal keer op keer mijn mantra: “Blijf onder de tien kilo, blijf onder de tien kilo”. Het moment van de waarheid; ik ga mijn tas wegen. BAM! Gelukt!! Nu maar hopen dat ik hier geen spijt van krijg als ik ergens dwaal in de bergen van Vietnam.

En dan nu….. Een nieuwe reis. Drie weken dit keer. Zelfde tas, andere bestemming. Sri Lanka roept mijn naam. Ik wil nog minder meenemen. Die ene jurk heb ik namelijk nooit aan gehad en….. En nu terwijl ik dit schrijf vraag ik me af hoe ik in hemelsnaam minder moet meenemen…. Twee korte broeken is toch echt het minimum….Misschien dan maar een lange jurk? En dit keer wil ik toch echt een yogamat meenemen……. En mijn duikbril met snorkel heb ik daar toch echt nodig? Help wie heeft de goudentip?

ER

Mijn gouden moment: scoor!

De eerste mooie dag! Yes! Deze dag ga ik met de kleuters alleen maar genieten, want we hebben er lang op moeten wachten. 

Dus! “Als je je brood op hebt, dan mag je naar buiten”. Als we allemaal buiten zijn, is iedereen heerlijk aan het spelen. Er wordt ook gevoetbald. “Juf! Doe je mee met voetbal?”. Ik heb voor de verandering mijn All Stars aan, dus ik doe mee. 

De mannen stralen. Ik zie m’n kans schoon. Er is een opening. Ik schiet en ik scoor. De mannen kijken vol verbazing en trots naar mij. 

Ik weet niet wie er nu een grotere glimlach op het gezicht heeft. De mannen of ik, omdat ik heb gescoord. 

ER