
De wereld ligt stil en de stad is leeg. In de lift sta ik alleen en vermijd knopjes en muren. Gesprekken verstommen, terwijl we ze nodig hebben. Hoelang dit duurt weet niemand;
Er is geen antwoord
Groet SH
De wereld ligt stil en de stad is leeg. In de lift sta ik alleen en vermijd knopjes en muren. Gesprekken verstommen, terwijl we ze nodig hebben. Hoelang dit duurt weet niemand;
Er is geen antwoord
Groet SH
Of ik me al ga vervelen, vraagt iemand die toevallig weet dat ik al twee weken thuis zit met een zware verkoudheid.Dat roept natuurlijk andere vragen op in deze tijd. Want hoe weet ik dat het maar een verkoudheid is?
Terwijl ik me dat zit af te vragen, wordt de duif die op mijn balkon zit te broeden aangevallen door een roofvogel. Dat geeft een enorme klap, waarop de buurvrouw naar buiten rent. Roepend tegen iemand die ze aan de telefoon heeft:”Oh hij is dood! Hij is echt dood!”
Mij hoort ze daardoor niet. Ondertussen zit de vader verdwaasd op het nest. Grote en kleine rampen overkomen ons allemaal.
Ik weet nog steeds niet wat ik heb. Misschien is het voor iedereen goed om het volgende ter harte te nemen?
Als een mens een keer griep doormaakt kan dat een schok zijn voor het immuunsysteem. Sommige schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons sterk en creëren een gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld de griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem.
Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar een adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen.
We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproeft wordt.
Alles is met alles verbonden
We zijn zo’n enorme consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons om even te stoppen, de boodschappentas thuis laten, zelf thuis blijven, even niet van hot naar her reizen. Even ZIJN in plaats van doen. De voorraden die we hebben aanspreken en al het rennen en vliegen en consumeren even laten kalmeren. We leven in een 24 uurs maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen een gezin te zijn. Met elkaar de tijd beleven.
Het wonder ontdekken
Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent.
Darwin zei: niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. The Survival of the Kindest!
©️ Psycholoog F. Morelli, Italië. Bron: Saskia de Bruin
Dus laten we geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid.
Groet SH
Een vraag die het altijd goed doet op verjaardagen of eco-party’s is wat mensen nu eigenlijk zelf doen om het milieu te ontlasten en hoe ze daarmee geld kunnen besparen.
Vaak komen daar voor de hand liggende antwoorden uit, of juist heel verrassende dingen waar je ook weer je eigen voordeel mee kunt doen.
Zo scheidt bijna iedereen wel zijn afval, worden er kranten of tijdschriften samen met de buren gelezen en nemen we allemaal onze eigen tasjes of groentenetjes mee naar de winkel of de markt. Carpoolen is heel gewoon, maar nog beter gaan we met het openbaar vervoer en dichter bij huis op de fiets. Een eigen koffiebeker to-go of op de zaak is al bijna net zo ingeburgerd als je eigen drinkfles meenemen ipv wegwerp plastic, om over stalen of bamboe rietjes nog maar niet te spreken.
We verspillen bijna geen voedsel meer, door creatief te zijn met restjes en eten het liefst seizoensgebonden producten en veel minder vlees.
Onze huishoudelijke apparaten worden steeds energiezuiniger en natuurlijk staat iedereen kort onder de douche en is ons huis goed geïsoleerd, waardoor de thermostaat een graadje lager kan worden gezet. Waar mogelijk zijn er zonnepanelen aangebracht op het dak. En zeker weten dat er bij niemand in huis nog een gloeilamp te vinden is, want we zijn massaal overgestapt op LED verlichting.
Kleding, boeken en huisraad halen we zoveel mogelijk bij de kringloop en wat kapot is, repareren we.
Last but mot least: niemand (nou bijna dan) laat zich nog vlieg-shamen, want vakantie vieren we in eigen land.
Kortom we bezuinigen wat af met zijn allen. Goed nieuws zo in de eerste maanden van dit jaar!
Wat kun je dan nog wel doen om je te onderscheiden als je groen bezig wilt zijn? Verrassend genoeg kwam het meest originele antwoord op die vraag voor mij van topkok Pierre Wind*. Hij pleit ervoor om het gas uit te draaien wanneer je je eieren of aardappelen kort gekookt hebt en ze daarna langzaam te laten nagaren in het kookvocht. Je moet er even mee experimenteren en het kost wat langer tijd, maar het werkt fantastisch. Geldt ook voor pasta, groenten en tal van andere gerechten en je bespaart er veel energie mee. Mijn energierekening bewijst het. Ik kook electrisch namelijk en vergeleken met januari heb ik de afgelopen maand maar liefst 17KWh minder verbruikt. Ook door de oven tien minuten eerder uit te zetten dan de normale baktijden en op die manier gebruik te maken van de restwarmte.
Als dat geen goede tip is?
Dan kan Lilian Marijnissen wel roepen dat “de gewone Nederlander het klimaat niet kan redden”**, maar ik vind dat we met zijn allen een redelijke poging doen en dat het wereldwijd kans van slagen heeft.
Alle kleine beetjes helpen.
Groet SH
* Essay in Je bent wat je leest ter gelegenheid van Nederland Leest 2018.
ISBN 978 90 5965 473 0
** Interview Leeuwarder Courant zaterdag 23 juni 2018
Hij moet zelf naar zes.