Hij moet zelf naar zes.
Dat weet ik toevallig.
Maar heel relaxed wacht hij op mij van driehoog en de buurvrouw van twee en houdt galant de deur van de lift voor ons open.
.
Als zij nog even haar post wil ophalen, knipoogt hij naar mij.
“Ach, we nemen de toeristische route”
Dat is een levensinstelling die ik nooit meer wil vergeten: Waarom altijd al die haast?
Groet SH
mefrouw 
Hartverwarmend!
LikeLike