Tag: SH

Voorlezen

mefrouw1 reactie

Ik ben de schaamte voorbij en vertel hierbij dat ik nog steeds een lezer ben.

(Van míjn leraar Nederlands mocht ik vroeger nooit een opstel of een brief beginnen met het woordje ‘ik’. 
Maar nood breekt wet en hij had in zijn tijd nog nooit iets over een blog gehoord en ondertussen ontwikkelt zich de taal altijd. Dit zou hij vast wel hebben onderkend en vast nog leuk gevonden hebben ook, maar dit terzijde.)
Laatst bijvoorbeeld komen er twee  kindjes langs mijn bankje, terwijl ik zit te lezen en die vragen zich oprecht af wat ik aan het doen ben.
Als ik vertel dat ik een boek lees, kijjken de twee mij uitermate verbaasd aan: “Maar, uh, er staan helemaal geen plaatjes in…..?”
En nee, dat klopt. Stomverbaasd kijk ik terug en laat ze te lange leste de cover dan maar zien. 
De volgende dag komt mijn buurmeisje nog even terug om te controleren of ik nog steeds in dat boek zonder plaatjes zit te koekeloeren en dan realiseer ik mij iets.
Hoe moet het verder met de maatschappij, met het Nederlands zojewil, met de taal in het algemeen, als een bepaald deel van de opgroeiende jeugd niet eens meer weet wat een boek is, laat staan dat die niet in staat is om een lezend mens te herkennen, omdat er geen voorbeelden meer zijn in de omgeving; omdat iedereen alleen maar op zijn mobiele telefoon zit te kijken. Met Instagram en You Tube erbij.
Zo jammer dat misschien niet deze generatie maar wel de daar opvolgende het genot van een goed boek zal moeten ontberen. Het genot om te kunnen lezen?
Alhoewel? Zullen er niet altijd schrijvers blijven opstaan? Zal daar niet altijd een publiek voor zijn?
Ik vind het jammer, maar mijn hoofd hoef ik er eigenlijk niet meer over te breken, want ik heb immers tenminste drie van mijn vier kinderen aan het lezen gekregen.
En de jongste leest ook. Op zijn eigen manier.
Voorlezen schijnt vaak wel te helpen.
Dat verschil maak ik graag; ook naar al mijn kleinkinderen toe.
Vandaar dat ook de jongste daarvan  straks zeker wordt voorgelezen.
Groet SH
Advertentie

De lift

mefrouw1 reactie

Gewoonlijk bemoei ik me niet met mensen, die een ruzie uitvechten in de lift. 

Desondanks raak ik vanmiddag toch betrokken bij de woordenwisseling tussen mijn buurman van vijf hoog en zijn weekenddochter. Opeens voelt het alsof ik een kant moet kiezen. Alsof ik een Salomons oordeel moet vellen.
De dame die huilend haar waarheid betoogt vraagt mij het pleit te beslechten. Anders heeft haar vader  altijd gelijk. 
Zij is ongeveer vier. Hij ergens in de dertig. Bij zo’n verschil kun je wel een extra stem gebruiken.
Die krijgt ze van mij.
Groet SH 

Duifje

mefrouw1 reactie

“Pas maar op mama, want papa heeft hem nu een naam gegeven.”

Riep mijn zoon onlangs. En dat is wat betreft ons Duifje helemaal waar.

Vanaf februari broeden er twee Turkse Tortels op ons balkon en ze hebben er ondanks het vallen en breken van de eieren, ondertussen drie nesten groot gebracht, waarvan er vier jongen uitgevlogen zijn. 
Alhoewel; die laatste weigert te vertrekken.
Ons duivenkind wordt nog verwend door zijn of haar vader en door mijn man, die voer en water levert.
Moeder komt hier soms ook nog even langs om wat duivenmelk te geven en ondanks dat het toch echt een Turkse Tortel is, blijft hij nog steeds in de buurt. Tegen zijn aard in blijft hij scharrelen op het balkon en pikt de bloemknopjes van  de fuchsia’s af.
Derde leg; vierde kind. Hoe herkenbaar is dat.
Ik heb er zelf nog eentje thuis van de tweede leg. 
Ook mijn vierde  wordt soms nog gepamperd;
En niet alleen door mij!
Soms vliegen onze duiven niet uit, voordat ze ons heel veel inzicht en liefde hebben gegeven.
Opeens zie ik mijn vierde net als mijn andere kinderen fladderen, net als Duifje;  net op de rand; het evenwicht zoekend en toch ergens landen. Bij de een duurt dat wat langer, dan bij de ander.
En gelukkig is er dan ook altijd nog een nest
om op terug te keren…..
Groet SH

Bio-snob

mefrouw3 reacties

Geloof het of niet, maar dit woord bestaat en ik ben zelfs bang dat ikzelf onder de definitie ervan val. Dat ik er ook eentje ben.
Alice Fokkema, schreef daar een stukje over in de Volkskrant laatst en ik ben flabbergasted. Zij had het dan weer van Koen Haegens en vraagt zich nog steeds af of de politiek en de economie op den duur verandering kunnen brengen in het klimaat debat, maar ook waarom je ondertussen niet zelf zou beginnen om verandering in je leefstijl aan te brengen.
Bio-snob betekent zo’n beetje dat je als je je groen, biologisch en duurzaam voordoet; dat je daar dan ook naar moet leven. Strookt het een niet met het ander, dan ben je dus eigenlijk een ‘Bio-snob’.
Wist ik niet. Maar ik herken mezelf er ten dele wel in. 
Ik scheid mijn afval, koop voornamelijk tweedehands kleding en andere artikelen, ik heb geen auto, mijn huis is  energiearm, ik kook elektrisch ipv op gas enz. Ik probeer dus mijn steentje bij te dragen en mijn ecologische foot print zo veel mogelijk te verkleinen.
Maar als ik eerlijk ben?
Ik doe niet aan voedsel verspilling, maar niet alles wat ik voor de maaltijd koop is biologisch.
Tenminste één en soms twee keer in de week eet ik vegatarisch en ook vaak vis. Maar wat smaakt een stukje vlees  daarna dan weer lekker.
Ik probeer het wegwerp plastic zo veel mogelijk uit mijn huis te weren, maar vaak lijkt het zich juist daar op mysterieuze wijze in of rond te verzamelen, waarna ik het natuurlijk wel  hergebruik als dat kan.
Als ik op vakantie ga weet ik niet altijd of er wel een boom geplant wordt voor de vlucht die ik kies.
Kortom hoezeer ik ook op micro niveau probeer mee te doen om het tij te keren; misschien heeft het al die tijd maar beperkt zin gehad.
Om de toekomst van de generaties na ons veilig te stellen, mag iedereen me overigens uitschelden, voor wat voor snob dan ook.
Als er maar een oplossing komt.
Groet SH

De lift

mefrouw1 reactie

Niet alleen de bezorger ruikt lekker, maar ook het vette voer wat hij bij zich heeft.
Je krijgt er honger van.
Het gebeurt niet zo vaak, dat je in de lift staat en dat je dan diegene met zoveel aantrekkelijks de weg naar je eigen huis wel zou willen wijzen.
Helaas, voordat jij je in deze dagdroom zou kunnen verliezen, komt er een buurvrouw tussen die hem de juiste weg wijst. 
Heel lief vraagt zij of hij linksaf gaat of rechtsom moet.
Als hij het dan nog niet weet, besef jij, dat het niet jouw ultieme date is, want anders zou je met hem de goede afslag wel vinden.
Groet SH