Vanaf februari broeden er twee Turkse Tortels op ons balkon en ze hebben er ondanks het vallen en breken van de eieren, ondertussen drie nesten groot gebracht, waarvan er vier jongen uitgevlogen zijn. 

Alhoewel; die laatste weigert te vertrekken.

Ons duivenkind wordt nog verwend door zijn of haar vader en door mijn man, die voer en water levert.

Moeder komt hier soms ook nog even langs om wat duivenmelk te geven en ondanks dat het toch echt een Turkse Tortel is, blijft hij nog steeds in de buurt. Tegen zijn aard in blijft hij scharrelen op het balkon en pikt de bloemknopjes van  de fuchsia’s af.

Derde leg; vierde kind. Hoe herkenbaar is dat.

Ik heb er zelf nog eentje thuis van de tweede leg. 

Ook mijn vierde  wordt soms nog gepamperd;

En niet alleen door mij!

Soms vliegen onze duiven niet uit, voordat ze ons heel veel inzicht en liefde hebben gegeven.

Opeens zie ik mijn vierde net als mijn andere kinderen fladderen, net als Duifje;  net op de rand; het evenwicht zoekend en toch ergens landen. Bij de een duurt dat wat langer, dan bij de ander.

En gelukkig is er dan ook altijd nog een nest

om op terug te keren…..

Groet SH