Tag: mommyblog

Duifje

mefrouw1 reactie

“Pas maar op mama, want papa heeft hem nu een naam gegeven.”

Riep mijn zoon onlangs. En dat is wat betreft ons Duifje helemaal waar.

Vanaf februari broeden er twee Turkse Tortels op ons balkon en ze hebben er ondanks het vallen en breken van de eieren, ondertussen drie nesten groot gebracht, waarvan er vier jongen uitgevlogen zijn. 
Alhoewel; die laatste weigert te vertrekken.
Ons duivenkind wordt nog verwend door zijn of haar vader en door mijn man, die voer en water levert.
Moeder komt hier soms ook nog even langs om wat duivenmelk te geven en ondanks dat het toch echt een Turkse Tortel is, blijft hij nog steeds in de buurt. Tegen zijn aard in blijft hij scharrelen op het balkon en pikt de bloemknopjes van  de fuchsia’s af.
Derde leg; vierde kind. Hoe herkenbaar is dat.
Ik heb er zelf nog eentje thuis van de tweede leg. 
Ook mijn vierde  wordt soms nog gepamperd;
En niet alleen door mij!
Soms vliegen onze duiven niet uit, voordat ze ons heel veel inzicht en liefde hebben gegeven.
Opeens zie ik mijn vierde net als mijn andere kinderen fladderen, net als Duifje;  net op de rand; het evenwicht zoekend en toch ergens landen. Bij de een duurt dat wat langer, dan bij de ander.
En gelukkig is er dan ook altijd nog een nest
om op terug te keren…..
Groet SH
Advertentie

Bonuskind

mefrouw5 reacties
Gisteren was hij jarig, ons bonuskind.
Wat menig nieuwe ouder niet weet:
Bij elk kind wat je krijgt, loop je de kans om er één of meer nieuwe vriend(inn)en en/ of zelfs een hele vriendengroep bij te krijgen, die ook blijven hangen in je leven.
Dat blijkt bijvoorbeeld maar weer op de ochtend dat wij op het punt staan om te vertrekken om onze zoon, die zes weken in China bivakkeerde, op te halen van Schiphol. Er komt een app binnen van de beste vriend van hem.
Hoe laat we weggaan en of hij mee kan rijden? Natuurlijk pikken we hem op en vervolgens is hij de eerste die door onze zoon ( na zes weken afwezigheid)  omhelsd wordt. Reken maar dat die twee elkaar ook gemist hebben.
Die vriend blijft daarna dus wat chillen en hij eet wat. Hij blijft wat kletsen. Wat omhangen. Hij prutst wat op de computer. Blijft nog wat eten. En blijft praten.
Ze gaan samen op stap en hij blijft natuurlijk slapen. Ik vind het prachtig. Het kind, dat we al kennen vanaf groep 1, is er gewoon eentje extra. Ook hij is thuis gekomen.
Wat ze delen zijn de herinneringen en de ervaringen, want hij was eerder ook daar waar de zoon was.
Zoveel, wat neemt niemand ze af neemt en waar ook niemand tussen komt.
Zeker wij niet.
Dat hoorden we de hele terugweg luid en duidelijk vanaf de achterbank.
Zelfs in het Chinees kunnen ze nu samen een gesprek voeren.
Met onze hond er tussenin, dat dan weer wel, want die houdt ook van allebei en van de gezelligheid.
Groet SH

Niks veranderd

mefrouwEen reactie plaatsen
Vandaag vertelde mijn moeder mij, dat zij ooit voor de geboorte van mijn oudste zus de hele babyuitzet van haar nicht kado gekregen heeft.
Ik kreeg datzelfde van een ex-buurvrouw en tevens vriendin voor de geboorte van mijn eerste kind. 
Mijn (schoon-) zussen en ik wisselden ook regelmatig babykleertjes uit. Als die dan uitgezocht moesten worden, zat mijn oudste dochter op de eerste rij. 
Want uit de langverwachte Pamperdozen kwamen verschillende categorieën voorbij: Behouden, wassen, twijfel of iets voor het goede doel van de familie Houter op Vlieland;  een compound in Zuid Afrika.
Als er dan nog iets overbleef, was het voor haar pop.
Deze week stond ik tot mijn eigen verbazing wederom babykleertjes op zo’n zelfde manier te schiften. Maar nu met haar, voor haar zus. 
En weer waren er de twijfels, maar die werden opgelost, door moderne technieken zoals FaceTime, zodat de aanstaande moeder zelf kon beslissen, wat ze wilde behouden.
Ook nu ging er een substantieel deel naar een goed doel.
En ook deze keer zat mijn oudste te azen op de restjes, alhoewel voor heel andere doeleinden dan voor haar pop.
Als ik zo naar mijn waslijn kijk, heb ik gekregen, wat ik nooit meer verwacht had; er hangt een babywas en wat ben ik blij!
Tussen ( groot-) moeders, vriendinnen, tantes, nichtjes en andere al dan niet anders aanverwanten is er al generaties lang sprake van een circulaire economie.
Ons eerste keus kinderen liggen gewoon in gebruikte kleding. Met tweede, derde of meerhands is helemaal niks mis.
Dat zie je wel aan de wieg waarin ik zelf heb gelegen. Die gaat nu mee van Vlie naar Ameland.
De cirkel is rond. 
Groet SH

Mooie woorden: Fýrgebræc

mefrouw3 reacties

Het is moeder en dochter tijd! Iets wat al heel lang niet heeft plaatsgevonden maar vandaag was het eindelijk zover.

We gaan samen naar Plunje, een vintage en tweedehandskleding event in de Neushoorn te Leeuwarden. We spreken vroeg af want we willen natuurlijk niet dat al het moois al weg is. En wat blijkt? We behoren tot de eerste honderd want we krijgen een heuse goodie-bag. Mijn oog valt zo ongeveer gelijk op een mooie groene leren poef (mijn lief ziet me weer aankomen) en Qyra koopt in één kraampje zo ongeveer alle truien op. Voor de rest koop ik nog een wollen deken om ooit wat leuks van te maken en Qyra scoort op de valreep nog wat kostuums voor haar dansleerlingen.

Ter afsluiting van ons geslaagde uitje gaan we een kopje verse munt thee drinken in café de bak. Daarna kijken we gelijk even rond in de nieuwe bibliotheek “Dbieb” in de oude gevangenis van Leeuwarden. Wat is het mooi geworden zeg!

Thuis gekomen heeft mijn lief de openhaard aangestoken en kan ik met mijn voetjes op mijn nieuwe aanwinst nog even nagenieten van onze moeder en dochtertijd en luisteren naar de fýrgebræc.

Fýrgebræc (Old English)

“the crackling sound made by a fire”.

MR

Guestblog Raising mefrouw: Daar gaat ze

mefrouw3 reacties

Het is niet dat ik niet wil, dat ze gaat. En niet dat ik niet wil dat ze gaat ruiken, proeven , kijken en ervaren. 

Of dat ze hierdoor geen competente juf of moeder zou zijn; en het is niet dat ik niet weet, dat ze als vrouw ondertussen wel haar mannetje staat. En het is niet dat ze bij haar afwezigheid de dingen niet goed geregeld zou hebben; en het is niet zo, dat ik, omdat ik haar anders ook weleens een hele tijd niet zie, dat nu wel gewoon ben. En het is niet, dat ze zoiets niet al eerder gedaan heeft en ook niet omdat anderen haar daarin hebben nagevolgd, dat je er daarom wel aan went. En het is niet zo, dat ik niet weet en besef dat ik niet de enige ben, die dit zo voelt. Het is ook niet zo dat mijn schoonzoon nu opeens een geweldige kerel is, omdat hij in deze periode voor zijn eigen dochter en het hondje zorgt, want dat was hij sowieso altijd al. Het is niet, omdat, nu er de tijd , de ruimte en het geld voor is en het daarom vast wel beter voelt, dat dat ook zo is. Het is niet omdat er deze keer geen hartverscheurend afscheid en geen tranendal was, het vast niet erg is. En het is niet omdat ze deze keer heeft aan gegeven: niet op vaste tijden contact te zullen hebben, omdat ze wel zal zien. En ook niet alleen omdat ze heeft aangegeven straks ergens alleen in een hutje op het strand te zullen gaan bivakkeren…

Nee, dat is het niet. 

Alles bij elkaar: het is dat ze weg is. Op reis voor een maand. 

“Having children: as if your heart is walking outside your body. ” 

Het is dat ik haar mis.

Groet SH