Vandaag vertelde mijn moeder mij, dat zij ooit voor de geboorte van mijn oudste zus de hele babyuitzet van haar nicht kado gekregen heeft.

Ik kreeg datzelfde van een ex-buurvrouw en tevens vriendin voor de geboorte van mijn eerste kind. 

Mijn (schoon-) zussen en ik wisselden ook regelmatig babykleertjes uit. Als die dan uitgezocht moesten worden, zat mijn oudste dochter op de eerste rij. 

Want uit de langverwachte Pamperdozen kwamen verschillende categorieën voorbij: Behouden, wassen, twijfel of iets voor het goede doel van de familie Houter op Vlieland;  een compound in Zuid Afrika.

Als er dan nog iets overbleef, was het voor haar pop.

Deze week stond ik tot mijn eigen verbazing wederom babykleertjes op zo’n zelfde manier te schiften. Maar nu met haar, voor haar zus. 

En weer waren er de twijfels, maar die werden opgelost, door moderne technieken zoals FaceTime, zodat de aanstaande moeder zelf kon beslissen, wat ze wilde behouden.

Ook nu ging er een substantieel deel naar een goed doel.

En ook deze keer zat mijn oudste te azen op de restjes, alhoewel voor heel andere doeleinden dan voor haar pop.

Als ik zo naar mijn waslijn kijk, heb ik gekregen, wat ik nooit meer verwacht had; er hangt een babywas en wat ben ik blij!

Tussen ( groot-) moeders, vriendinnen, tantes, nichtjes en andere al dan niet anders aanverwanten is er al generaties lang sprake van een circulaire economie.

Ons eerste keus kinderen liggen gewoon in gebruikte kleding. Met tweede, derde of meerhands is helemaal niks mis.

Dat zie je wel aan de wieg waarin ik zelf heb gelegen. Die gaat nu mee van Vlie naar Ameland.

De cirkel is rond. 

Groet SH