Of ik me al ga vervelen, vraagt iemand die toevallig weet dat ik al twee weken thuis zit met een zware verkoudheid.Dat roept natuurlijk andere vragen op in deze tijd. Want hoe weet ik dat het maar een verkoudheid is?
Terwijl ik me dat zit af te vragen, wordt de duif die op mijn balkon zit te broeden aangevallen door een roofvogel. Dat geeft een enorme klap, waarop de buurvrouw naar buiten rent. Roepend tegen iemand die ze aan de telefoon heeft:”Oh hij is dood! Hij is echt dood!”
Mij hoort ze daardoor niet. Ondertussen zit de vader verdwaasd op het nest. Grote en kleine rampen overkomen ons allemaal.

Ik weet nog steeds niet wat ik heb. Misschien is het voor iedereen goed om het volgende ter harte te nemen?

Als een mens een keer griep doormaakt kan dat een schok zijn voor het immuunsysteem. Sommige schokken zijn misschien te groot, maar de meeste maken ons sterk en creëren een gezonde afweer. Nu lijkt het of de wereld de griep heeft. De wereld hoest, heeft een pauze nodig en werkt aan zijn eigen immuunsysteem.

Juist nu het klimaat dringend aandacht vraagt, moeten we massaal thuisblijven. De luchtkwaliteit krijgt hier en daar een adempauze en knapt op. We kunnen nadenken over of we vaker thuis kunnen werken en de natuur een beetje sparen.

We denken soms zo in landsgrenzen, geloofsgrenzen, hokjes en soorten, goed en kwaad, maar deze griepgolf doet daar niet aan mee. In de natuur bestaan deze grenzen namelijk niet. Alles is met alles verbonden. We zijn één grote familie. We kunnen allemaal geraakt worden en we hebben saamhorigheid en solidariteit nodig als onze weerstand beproeft wordt.

Alles is met alles verbonden

We zijn zo’n enorme consumptieve wereld geworden, maar deze griepgolf vraagt ons om even te stoppen, de boodschappentas thuis laten, zelf thuis blijven, even niet van hot naar her reizen. Even ZIJN in plaats van doen. De voorraden die we hebben aanspreken en al het rennen en vliegen en consumeren even laten kalmeren. We leven in een 24 uurs maatschappij, nu is het een aantal weken of maanden tijd om tot stilstand te komen. We hebben weer lege dagen op de kalender, we kunnen thuis zijn met onszelf. We voelen weer hoe het is om dagen gewoon samen een gezin te zijn. Met elkaar de tijd beleven.

Het wonder ontdekken

Veel van onze relaties spelen zich deels of geheel af in een digitale dimensie. Nu we elkaar niet mogen aanraken en niet mogen knuffelen kunnen we weer ontdekken hoe waardevol werkelijk fysiek contact is. Nabijheid en aanraking zijn van levensbelang. Soms ontdek je het wonder van iets pas wanneer je het even kwijt bent.

Darwin zei: niet de sterkste of de meest intelligente overleven, maar diegene die zich het beste kunnen aanpassen aan veranderingen. Dit is een moment om onze mee-verander-spieren weer eens flink te trainen. Ook kunnen we ontdekken dat onze acties invloed hebben op de mensen om ons heen. We zijn van elkaar afhankelijk. Het virus vraagt zorg voor elkaar en onszelf even iets ontzeggen om voor de zwakkeren zorg te dragen. The Survival of the Kindest!

©️ Psycholoog F. Morelli, Italië. Bron: Saskia de Bruin

Dus laten we geen schuldigen zoeken, geen complotten bedenken, maar de uitdagingen die op ons afkomen aangaan, met zoveel mogelijk medemenselijkheid en zorgzaamheid.

Groet SH