Nog even en het carnavalsseizoen zou weer losbarsten op Vlieland. Stond er ineens een delegatie van de Geitenbreiers op de stoep, met de vraag of mijn oudste dochter het niet leuk zou vinden om jeugdprinses te worden. Nu wilde echter het geval dat mijn zussen en ik al heel andere plannen hadden.

In de optocht zou er een praalwagen meerijden met al onze kinderen als de zeven dwergen erop en mijn oudste zou Sneeuwwitje zijn. Dat idee kon ze eerst maar moeilijk loslaten, maar binnen de familie, was er algauw een andere sprookjesprinses gevonden en zij werd Prinses Carnaval. Toen moest er nog een outfit bij elkaar gescharreld worden. Gelukkig konden we een (nep!) bontcape en tiara lenen van de vorige prinses en was oma, als coupeuse zijnde, nogal handig met naald en draad. Met een prachtige jurk als resultaat. 

Stralend en wel mocht Mirelle die vervolgens, aan de zijde van haar prins, bij verschillende gelegenheden showen. Uiteindelijk heeft ze er nog een droombarbie en een leuk vriendje aan overgehouden. Maar wat zei mijn onvoorspelbare kind, toen ze ’s avonds na alle festiviteiten uitgeput in haar bedje lag? 

Ik was toch liever Sneeuwwitje geweest. 

Je doet het ook nooit goed!

Groet SH

NB. Sneeuwwitje en de zeven dwergen waren dan ook fantastisch! Karina was een waardig plaatsvervangster en als moeders hebben we vertederd staan glimlachen om Grumpy, Dopey en de rest.