Mijn laatste dag op deze school. Richting de zomervakantie merk ik dat het onvermijdelijke in gang is gezet; aftellen. Hoe leuk het werk ook is, toch komt er een bepaald moment dat je de weken/dagen tot aan de zomervakantie gaat aftellen. 

Sommige leerkrachten beginnen er al mee zodra de zomervakantie is afgelopen. Bij mij komt het echter veel later op gang, maar ook ik begin in de laatste twee weken met het welbekende fenomeen. 

Desalniettemin is het dit jaar anders. Dit jaar neem ik afscheid van mijn school, want ik zal een nieuwe uitdaging, elders, aangaan. Op de laatste schooldag geven ouders me een hand en hebben ze ’s ochtends al de tranen in de ogen. Ik krijg extra veel knuffels van de kinderen en heel veel lieve woorden.

Als verrassing hebben de kinderen een lied ingestudeerd. Niet zomaar een lied, nee dit lied is geschreven door mijn lieve collega. Als ik bij het podium kom staan ze daar allemaal. Mijn kleuters en mijn collegaatje. Ze beginnen te zingen en ik krijg tranen in m’n ogen. Zo lief! Als het lied is afgelopen stort Niek zich huilend in m’n armen: “Ik ga je zo missen juf”, snikt hij. We knuffelen elkaar even extra lang. 

Als de kinderen naar huis gaan geef ik ze allemaal, zoals elke dag, een hand, maar vandaag krijg ik van sommige kinderen een extra knuffel of een dikke kus op m’n wang! 

Ik ga ze missen! 

ER