Nog 1 keer en dan zit mijn mindfulness training er al weer op. Wat heb ik wederom een paar mooie stappen mogen maken in mijn “gevecht” tegen de pijn. Gevecht staat inmiddels tussen aanhalingstekens omdat het er in de mindfulness juist omgaat dat de pijn er nu eenmaal is en er mag zijn en ik niet meer hoef te vechten. Wat een verademing is dat!

Iets wat ik niet had zien aankomen is, dat ik mijn liefde voor gedichten weer terug zou vinden.

Deze kwam vandaag op mijn pad en die wil ik met jullie delen.

Wat een glimlach vermag

Hij kost niets maar brengt veel teweeg.
Hij schiet voorbij in een flits maar de herinnering blijft soms voor altijd.
Toch laat hij zich niet kopen, lenen of stelen.

En als ik te moe mocht zijn je een glimlach te schenken.
Wil je er alsjeblieft een van jou achterlaten.
Want niemand heeft een glimlach zo nodig
als wie er geen meer te geven overheeft.

-Emelda Tshuma-

MR

ps De prachtige glimlach op de foto is van mijn lieve zusje.