Het stel opgeschoten jongeren zet doodgemoedereerd het gesprek voort als ik de lift inkom:

“Over twee jaar ben jij ook zestien, dan doe je ook niet alles meer volgens de regels van je ouders ” beweert de één ervan stellig.

“Jij kan nu toch ook niet alleen doen wat je zelf wilt ” werpt de andere tegen.

“Nee. Maar wel tot in hoge mate. Ik denk dat mijn gedrag vrij normaal is ” zegt de eerste.

Het klinkt niet eens arrogant; het klinkt net alsof er verder niemand bij betrokken is en hij alleen de wereld in pacht heeft.

Ik vind het bijna jammer, dat ik op mijn bestemming ben aangekomen, want alhoewel ik razendnieuwsgierig ben geworden naar de aanleiding en de afloop van deze discussie; moet ik wel de lift weer uit.

Oh, zestien zijn; zo overtuigd van jezelf en met de wereld nog aan je voeten; hoelang is dat geleden?

Groet SH