De eerste en enige vakantie die ik samen met mijn drie dochters heb gevierd, was niet alleen daarom gedenkwaardig. 

Het begon er al mee dat het de vriend die ons wegbracht, niet werd toegestaan om de koffers naar boven te brengen in het hotel. Geen herenbezoek daar! Toen ook nog bleek dat we in twee aparte kamers, ipv de geboekte vierpersoons kamer moesten slapen, was ik er snel klaar mee. Met mijn drie dochters in mijn kielzog, ben ik met opgeheven hoofd vertrokken; Roepend: ” En het stinkt hier ook nog! ”
Maar hè, het was Amsterdam, een ander hotel was zo gevonden, en dit lag zelfs pal achter het Leidseplein. Behalve dat we daar een ruime kamer voor ons vieren kregen, was dat dus nog een pluspunt. Vandaar uit maakten we allerlei soorten uitstapjes. Madame Tussaud, het Anne Frank huis, het Scheepvaartmuseum, de dagen vlogen voorbij. In Artis zei een onbekende man tegen mijn jongste dochter:” If you give me a smile, I ‘ ll give you my hart”.  

In de buurt vonden we een geweldige pizzeria en daar ergens vlakbij kreeg ik drugs aangeboden. Pardon?
In een speelgoedwinkel in de Kalverstraat mochten ze alledrie een kleinigheidje uitzoeken en

daarvandaan togen we naar de aanlegsteiger van de rondvaartboten.

Onderweg kwamen de voorspellende gaven van mijn oudste weer eens naar voren. Onbevangen vertelde ze, dat ze dit al gedroomd had, en ” toen ging ie ook niet”.

En inderdaad de afvaart was uitgesteld en onverrichterzake keerden we eerst maar weer terug naar het hotel.

Het tochtje vond de volgende dag alsnog plaats en mijn dochters keken hun ogen uit bij het zien van het smalste grachtenpand, de mooie woonarken en de reusachtige schepen op het Ij. De jongste mocht via de microfoon voorin de boot commentaar geven op alles wat ze zag; voor de middelste was dat een stap te ver.
Die avond brachten we een bezoek aan Carré, waar Andre van Duin optrad. Niet iedereen genoot hier met volle teugen van, want overmand door de vermoeienissen van de voorgaande dagen, viel de jongste op de grond tussen de stoelrijen in slaap.

Terug met de tram kregen we het ritje gratis, waarschijnlijk omdat de conducteur ons echte boertjes van buiten vond; dat korte stukje hadden we nl. ook wel kunnen lopen. 

De vakantie werd afgesloten met een ochtendje bij Ikea en staat zeker in de top tien van de leukste ever, maar als rechtgeaarde

Vlielanders waren we blij, toen we eenmaal op de boot zaten, dat het eiland weer in zicht kwam.
There’s no place like home!
Groet SH