Ik ben een keer naar een concert van KT Kunstall geweest in de Melkweg in Amsterdam. Samen met een kennis van Terschelling sliepen wij in een jeugdherberg.
Concert was leuk, daarna nog een paar drankjes gedaan op het Rembrandtplein. Toen hebben we nog een dansje gedaan in de disco van de jeugdherberg. Moe en voldaan naar bed.
Op een gegeven moment werd ik wakker omdat ik moest plassen.
Ik loop met mijn slaapdronken hoofd naar de badkamer, althans dat dacht ik, maar ik heb de verkeerde deur genomen en sta in mijn string en topje op de gang. Shit, ik klop op de deur, maar ze wordt uiteraard niet wakker. Harder kloppen en mijn harde stem gebruiken, maar ook weer niet al te hard, wil niet dat andere gasten wakker worden en mij zo zien staan.
Maar goed, ik moest dus nog steeds plassen en kreeg haar voor geen mogelijkheid wakker. Dan zit er maar één ding op… Ik verzamel al mijn moed bij elkaar en ga in mijn string en topje met de lift naar beneden. Eerst razendsnel de toiletten zoeken, gelukkig die zijn vlakbij, ik ben nog niet gespot. Daarna loop ik zo nonchalant mogelijk naar de nachtportier. Ik moet door een grote hal lopen, waar nog verschijnende gasten zitten te kletsen en te drinken. Poker-face op en doorlopen, Foka.
“Uhm, excuse me sir, I’ve locked myself out of my room, I took the wrong door to go to the bathroom.” Zeg ik in mijn beste Engels. De man kijkt mij een beetje vreemd aan, maar loopt toch met me mee. Hij mocht van mij wel voor mij lopen. In de kleine lift staart hij me aardig aan, ik sla mijn armen over elkaar heen, want ik had het behoorlijk koud gekregen. Hij opent de deur voor me en wenst me een goede nacht toe.
De volgende morgen vraag ik aan de schone slaapster of ze iets heeft gemerkt van mijn nachtelijke escapades. “Nee, is er iets gebeurd dan?”
FR
mefrouw 