Je bent vier maanden in Noorwegen en wat doen je? Juist, je gaat naar de film. De Portugezen en de Dutchies op naar de bios. De film; Yes Man, met in de hoofdrol Jim Carrey. Carl (Jim Carrey) zit in zak en as, nadat hij gescheiden is van z’n vrouw. Na een bijeenkomst van een inspirerende spreker daagt hij zichzelf uit om, een jaar lang,overal ja op te zeggen, ook als hij er geen zin in heeft, maar gewoon ja omdat het op z’n pad komt. Dit zal hem tot een gelukkiger mens maken. And so his adventure begins. 

De film heeft indruk op mij gemaakt. Ik vind het een interessant gegeven. Het heeft me aan het denken gezet. Ik heb net “Nee” leren zeggen. Maakt me dat dan ongelukkig? Ik denk het niet. Ik zei altijd heel veel ja. “Ja, ik kan je wel even helpen”, “Ja, natuurlijk eet ik dat lekkere taartje”, “Ja, ik ga uiteten met je”, “Ja, ik kan wel extra werken”, en zo was mijn ja-lijst eindeloos. Maakte het ja zeggen mij per definitie gelukkiger en moet ik dan nu net als Carl een jaar lang ja zeggen op alles, omdat ik net nee heb leren zeggen? Ehm…… “Ja”, op alle taarjes en alle keren uiteten heeft me alleen maar dik en blut gemaakt. Extra werken? Het leverde extra geld op, maar ik ging mijn grenzen over en bracht te weinig tijd thuis door; met mijn liefde en mezelf. Conclusie? Ja en nee maken gelukkig. Het gaat om de balans.

“Met heel mijn wezen “ja” zeggen tegen dat wat mijn weg kruist”.

Dit weekend ben ik begonnen met mijn yoga teachertraining. Ik trek dit weekend twee keer een inspirerend kaartje. En stom toevallig trek ik twee keer hetzelfde kaartje. En op het kaartje staat de nuance die ik nodig heb. Ja zeggen tegen dat wat mijn weg kruist, maar dat dus met heel mijn wezen. Dat houdt in dat ik dan ergens anders nee moet zeggen. Easypeasy. Simple as that!
ER