Al sinds jaar en dag heb ik een systeem voor wat betreft de verweesde sokken in mijn huishouden. Het is heel eenvoudig. Zodra ik er weer eentje partnerloos aantref in de was, gaat ie in een grote zak onderin de kast en zo ongeveer een keer in de wat zal het zijn, drie, vier maanden of jaren, kieper ik de inhoud van de hele zak op tafel om te kijken of er nog paren van te vormen zijn.

Dat is best nog wel een uitdaging, want roze lijkt op rood bijvoorbeeld en niet alle zwarte sokken kunnen bij elkaar, dus om klachten te voorkomen moet je wel goed uitkijken want soms is het blauw, grijs of paars.
Nu weet ik wel dat ik niet de enige ben die met dit probleem kampt, want ik hoor veel meer mensen klagen over de wasmachine die blijkbaar alle sokken schijnt te kunnen opvreten. Zelfs als je er zeker van bent, dat je ze er als paar in gegooid hebt, komen ze er in hun eentje weer uit. Rara hoe kan dat?
Ik heb het allang opgegeven om daar mijn hoofd over te breken; ik vertrouw meer op mijn systeem, want het is natuurlijk heel bevredigend als je na zo’n uitzoeksessie toch weer een aantal paren bij elkaar hebt gesprokkeld, waarmee je verder kunt. Dat dat toch mogelijk is, is uiteraard te verklaren door het feit dat niet alle sokken in de wasmachine verdwijnen. Er komen er ook genoeg boven water vanonder een bed of uit een sporttas of na een logeerpartij, dus in theorie moet elk paar op den duur weer te verenigen zijn. Als je maar genoeg geduld hebt.
Geloof, hoop en liefde: Ik heb geloof in mijn systeem, alhoewel dat niet heilig is. En ik koester met hoop en liefde alle eenlingen onder in die zak, waarvoor de hoop eigenlijk al een beetje verloren is om ooit weer een paar te kunnen vormen. Misschien maak ik daar nog sokpoppen van, maar ja, dat denk ik ook al heel lang…
Het mooiste wat ik deze week dan weer hoorde is, dat je gewoon ook allemaal verschillende gekleurde sokken aan kunt trekken, om op die manier met liefde te tonen, dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en daar gaat het uiteindelijk om.

Vol overtuiging zei mijn jongste dochter tegen me:  “Ja, mam, breng ze anders maar bij mij”.

Groet SH