” Praat er over! ” Die boodschap wordt ons, wat oudere vrouwen, vanaf de zijlijn vaak toegeroepen, want juist door je ervaringen te delen, zou je tot de ontdekking kunnen komen, dat je niet alleen staat in deze fase van je leven. De overgang. Goh!
Nu denk ik eigenlijk, dat als er toch iets is, wat wij vrouwen veelvuldig en graag doen in elke fase van ons leven, het wel het delen van ervaringen is. Vooral als het gaat om zaken rond de periodes dat we nog niet, maandelijks, of niet meer menstrueren en waarbij de hormonen door ons lijf gieren.

Het Overgangsdossier in de Margriet onder gastredacteurschap van Patty Brard bevatte, naast de gebruikelijke opsomming over alle veranderingen in een vrouwenlichaam tijdens de menopauze, voor mij dan ook niet veel nieuws. Maar het is altijd goed voor een mens, om alles nog eens op een rijtje te zien staan. Zeker ook voor jongere vrouwen om te lezen, wat deskundigen er van vinden en dat tegen bijna elke kwaal wel een remedie is, ook al “hoort het er nu eenmaal bij”.

Een ding kan mij echter niet genoeg benadrukt worden en dat is het feit dat je je, met je klachten door geen enkele arts met een kluitje in het riet moet laten sturen. De verschijnselen die bij een vrouw op een dreigende hartaanval kunnen wijzen: pijn in de kaak, rug, oksel of bovenbuik; of kortademigheid, vermoeidheid en een opgejaagd gevoel, kunnen heel erg verschillen van die bij de man. Maar ze kunnen juist wel lijken op die tijdens de overgang. Wat helaas tot fatale vergissingen kan leiden.

Maar een opmerking van overgangstherapeute Marijke Brouwers schoot me toch enigszins in het verkeerde keelgat: Door de daling van de oestrogeenproductie, zouden we minder zorgzaam worden en minder behoefte hebben om anderen te behagen!
Pardon?

Daarmee gaat ze toch wel heel gemakkelijk voorbij aan al die duizenden oppasoma’s, aan al die vrouwen die zich tot op hoge leeftijd inzetten als vrijwilliger in zieken- en verpleeghuizen, aan de oudere moeders met opgroeiende pubers in huis, aan al de mantelzorgers onder ons en sowieso aan de oma’s die de zorg voor hun kleinkinderen op zich nemen als vader of moeder dat niet meer kan en aan mijn eigen moeder.

Hoezo minder zorgzaam? Er bestaat toch ook nog zoiets als een zorg-gen? Of belanden we dan in een heel andere discussie?
Enfin, ter geruststelling: behagen doen de cougars, de diva’s, de milfs en de gilfs, of de gewone partners onder ons ook nog steeds graag, hoor;

Kijk maar naar Patty Brard!

Groet SH

NB. Margriet nr. 40, 2014