Categorie: diary in my head

Voorlezen

mefrouw1 reactie

Ik ben de schaamte voorbij en vertel hierbij dat ik nog steeds een lezer ben.

(Van míjn leraar Nederlands mocht ik vroeger nooit een opstel of een brief beginnen met het woordje ‘ik’. 
Maar nood breekt wet en hij had in zijn tijd nog nooit iets over een blog gehoord en ondertussen ontwikkelt zich de taal altijd. Dit zou hij vast wel hebben onderkend en vast nog leuk gevonden hebben ook, maar dit terzijde.)
Laatst bijvoorbeeld komen er twee  kindjes langs mijn bankje, terwijl ik zit te lezen en die vragen zich oprecht af wat ik aan het doen ben.
Als ik vertel dat ik een boek lees, kijjken de twee mij uitermate verbaasd aan: “Maar, uh, er staan helemaal geen plaatjes in…..?”
En nee, dat klopt. Stomverbaasd kijk ik terug en laat ze te lange leste de cover dan maar zien. 
De volgende dag komt mijn buurmeisje nog even terug om te controleren of ik nog steeds in dat boek zonder plaatjes zit te koekeloeren en dan realiseer ik mij iets.
Hoe moet het verder met de maatschappij, met het Nederlands zojewil, met de taal in het algemeen, als een bepaald deel van de opgroeiende jeugd niet eens meer weet wat een boek is, laat staan dat die niet in staat is om een lezend mens te herkennen, omdat er geen voorbeelden meer zijn in de omgeving; omdat iedereen alleen maar op zijn mobiele telefoon zit te kijken. Met Instagram en You Tube erbij.
Zo jammer dat misschien niet deze generatie maar wel de daar opvolgende het genot van een goed boek zal moeten ontberen. Het genot om te kunnen lezen?
Alhoewel? Zullen er niet altijd schrijvers blijven opstaan? Zal daar niet altijd een publiek voor zijn?
Ik vind het jammer, maar mijn hoofd hoef ik er eigenlijk niet meer over te breken, want ik heb immers tenminste drie van mijn vier kinderen aan het lezen gekregen.
En de jongste leest ook. Op zijn eigen manier.
Voorlezen schijnt vaak wel te helpen.
Dat verschil maak ik graag; ook naar al mijn kleinkinderen toe.
Vandaar dat ook de jongste daarvan  straks zeker wordt voorgelezen.
Groet SH
Advertentie

De lift

mefrouw1 reactie

Gewoonlijk bemoei ik me niet met mensen, die een ruzie uitvechten in de lift. 

Desondanks raak ik vanmiddag toch betrokken bij de woordenwisseling tussen mijn buurman van vijf hoog en zijn weekenddochter. Opeens voelt het alsof ik een kant moet kiezen. Alsof ik een Salomons oordeel moet vellen.
De dame die huilend haar waarheid betoogt vraagt mij het pleit te beslechten. Anders heeft haar vader  altijd gelijk. 
Zij is ongeveer vier. Hij ergens in de dertig. Bij zo’n verschil kun je wel een extra stem gebruiken.
Die krijgt ze van mij.
Groet SH 

DIY: Herbruikbare wattenschijfjes

mefrouwEen reactie plaatsen

Op mijn bucketlist stond hoog boven aan: leren naaien. Een tijdje geleden heb ik van mijn lieve schoonmoeder een naaimachine gekregen en een buurvrouw met engelen geduld leert mij de basisbeginselen van het naaien. Lucky me!

Thuis probeer ik dan in alle rust, kleine makkelijke projectjes uit want ik ben nog lang niet toe aan ingewikkelde patronen.

Dit is één van die projectjes en ook nog eens super zerowaste en goed voor je portemonnee.

Zo tijdens al die challenges; zoals het #plasticdieet neem je, je afval onder de loep. Wattenschijfjes (inclusief verpakking) belanden nadat ze één keer gebruikt worden bij het restafval. Ze kunnen niet worden gerecycled. De wattenschijfjes worden gemaakt van katoen dus zelfs voordat je ze gebruikt zijn ze al schadelijk voor het milieu! Voor het maken van katoen wordt veel water en agressieve bestrijdings-en bleekmiddel gebruikt. Bovendien groeit het niet Nederland.

Gelukkig kan dit anders door herbruikbare wattenschijfjes te gebruiken. Deze naai je heel gemakkelijk zelf, zelfs als je geen naaimachine hebt.

Benodigdheden:

• Maak een mal van karton of gebruik een glas of iets dergelijks met een doorsnede van ongeveer 8 cm. Ik maakte vierkantjes omdat je dan zuiniger met de stof kan zijn

• Zoek een stofje uit. Ik heb een oude molton gebruikt (lekker zacht) en een ander oud stofje met een leuk motiefje

• Een naaimachine (het allermooiste en snelste is een overlockmachine) of naald en draad

• Pen

• Schaar

• Spelden

Werkwijze:

• Leg de mal op de stofjes en trek met een pen een lijntje eromheen

• Knip de vorm uit de stof en herhaal dit zo vaak, totdat je de hoeveelheid wattenschijfjes hebt die je wilt maken

• Leg de twee helften binnenstebuiten op elkaar (dus met reliëf of motief naar binnen) en zet ze met spelden aan elkaar

• Als je een vierkantje hebt gemaakt knip de hoeken schuin af /

• Dan zijn er twee mogelijkheden om de wattenschijfjes te naaien voor beide methodes geldt dat je een opening van ongeveer vier cm moet houden om de stof te keren

• 1) Je kunt de twee helften op een naaimachine met een zigzag of een overlock steek aan elkaar zetten

• 2.) Of je kunt de wattenschijfjes met een draad en draad met een festonsteek aan elkaar zetten

• Keer nu de stof om en werk het keergat netjes af

Easy peasy en je hebt eindeloos plezier van je eigen genaaide milieuvriendelijke, herbruikbare wattenschijfjes.

Maak een flinke stapel en geef ze een mooi plekje in de badkamer. Hang er een waszakje naast en als die vol is kunnen ze in één keer in de wasmachine (al dan niet voorweken in een badje). Of geef ze cadeau met een mooie glazen fles make-up remover! 

Ga jij ook je eigen herbruikbare wattenschijfjes maken? Of gebruik je ze al? Laat het me hieronder weten.

Liefs MR

P.s. Heb je geen tijd of zin om zelf herbruikbare wattenschijfjes te maken dan kan je ze natuurlijk ook hier bij mefrouw’’s eco-shop kopen.

Foto’s

mefrouw1 reactie

Regelmatig kijk ik ze terug.

De foto’s die gemaakt zijn in mijn leven. Wat een mooie, waardevolle, dierbare  herinneringen zijn er in al die jaren vastgelegd!

Uit mijn jeugd zijn er niet zo heel veel en het fotoalbum uit die tijd is zo langzamerhand een rommeltje geworden doordat er voor reünies ed wel eens foto’s uitgehaald werden en nee niet weer terug gezet. Misschien moet ik dat toch maar weer eens doen? Voor de kinderen heb ik altijd fotoalbums gemaakt waarin de mooiste foto’s kwamen, wat over bleef kwam in onze albums. Anders dan nu was je heel zuinig op de foto’s die op je rolletje stonden en waarop je weken moest wachten voordat ze afgedrukt waren. 

In het begin van mijn digitale tijdperk, waarin een wereld voor mij openging, was ik ook heel zuinig op de foto’s , als er ook maar een armpje van de kleinkinderen op de foto  stond bewaarde ik hem. Dat is nu wel anders, foto’s waar ik niet tevreden over ben worden “opgeruimd”. 
En toch heb ik er nog heel veel. 
Want het is zo leuk,
om samen met mijn zus, zoon,  of alleen, met  de camera tijdens het honden uitlaten op pad te gaan. Mijn man riep altijd: ” help mijn vrouw heeft een hobby”. We kunnen tijdens die wandelingen met compleet andere foto’s thuiskomen en volledig opgaan in het maken van onze foto’s.  
Om  foto’s van elkaar te maken, zonder dat de ander dat door heeft uiteraard, als we weer eens in onmogelijke houdingen zitten/ liggen tijdens het fotograferen van bv paddestoelen of destijds van de puppy’s. 
Om foto’s tijdens familie feestjes/uitjes te maken. 
Om foto’s van de kleinkinderen te maken, vooral als ze het niet in de gaten hebben. 

De laatste jaren is het een hobby geworden om de dierbaarste, mooiste foto’s zodanig dat ze allemaal tot hun recht komen in een jaarboek te plaatsen zodat we weer terug kunnen kijken op mooie, waardevolle, dierbare herinneringen. 

Groet AKH

Duifje

mefrouw1 reactie

“Pas maar op mama, want papa heeft hem nu een naam gegeven.”

Riep mijn zoon onlangs. En dat is wat betreft ons Duifje helemaal waar.

Vanaf februari broeden er twee Turkse Tortels op ons balkon en ze hebben er ondanks het vallen en breken van de eieren, ondertussen drie nesten groot gebracht, waarvan er vier jongen uitgevlogen zijn. 
Alhoewel; die laatste weigert te vertrekken.
Ons duivenkind wordt nog verwend door zijn of haar vader en door mijn man, die voer en water levert.
Moeder komt hier soms ook nog even langs om wat duivenmelk te geven en ondanks dat het toch echt een Turkse Tortel is, blijft hij nog steeds in de buurt. Tegen zijn aard in blijft hij scharrelen op het balkon en pikt de bloemknopjes van  de fuchsia’s af.
Derde leg; vierde kind. Hoe herkenbaar is dat.
Ik heb er zelf nog eentje thuis van de tweede leg. 
Ook mijn vierde  wordt soms nog gepamperd;
En niet alleen door mij!
Soms vliegen onze duiven niet uit, voordat ze ons heel veel inzicht en liefde hebben gegeven.
Opeens zie ik mijn vierde net als mijn andere kinderen fladderen, net als Duifje;  net op de rand; het evenwicht zoekend en toch ergens landen. Bij de een duurt dat wat langer, dan bij de ander.
En gelukkig is er dan ook altijd nog een nest
om op terug te keren…..
Groet SH