Vegan Speculaaspoppen

Nu de wintertijd weer is ingegaan en met de Sinten in het zicht, is het helemaal tijd voor speculaaspoppen. Ik had een paar echte oude prachtige, gedetailleerde speculaasplanken staan dus wij doken de keuken in om een paar vegan speculaaspoppen te bakken.

Benodigdheden:

• 250 gram speltmeel

• 100 gram kokosbloesemsuiker

• 90 gram kokosolie (gesmolten)

• 4 eetlepels plantaardige melk

• 2 eetlepels speculaaskruiden

• 2 theelepels wijsteenbakpoeder

• snufje zout

Extra benodigheden:

• speculaasplanken

Bereiding:

• Verwarm de oven voor op 160 graden

• Laat de kokosolie smelten en weer afkoelen

• Meng de speltmeel, de kokosbloesemsuiker, het wijsteenbakpoeder, zout en de speculaaskruiden door elkaar in een kom

• Voeg de kokosolie en melk langzaam toe terwijl je het deeg kneed tot een samenhangende bol

• Bestuif de speculaasplank met wat speltbloem en klop de overige bloem eraf.

• Rol wat van het deeg uit in de vorm van de speculaasplank, het mag nog wel een dik stuk zijn

• Druk dit vervolgens goed in de vorm

• Rol er een keer met de deegroller over heen, zodat de vorm er extra goed in komt

• Snijd voorzichtig met een mes het overige deeg weg

• Klop de speculaaspop er voorzichtig uit en leg deze op een siliconen bakmat op de bakplaat

• Maak van het overige deeg meer speculaaspoppen

• Bak de speculaaspoppen in ongeveer 20 minuten gaar en knapperig

• Laat de speculaaspoppen goed op de bakplaat afkoelen

Eventueel kan je de speculaaspoppen glazuren en/of versieren. Dubbelfeest!

Yummy,

Liefs MR

Music for the soul: schoonmaak muziek

https://youtu.be/MCSsVvlj6YA

Afgelopen woensdag is helaas de Amerikaanse blueszanger en songwriter Tony Joe White op 75- jarige overleden en met die reden staat spotify met zijn muziek, al de hele dag op repeat.

Nou staat zijn nummers bij mij wel vaker op repeat want dit is namelijk mijn favoriete schoonmaak cd’tje. Lekker keihard ongegeneerd meezingen, dus misschien wordt het dan nog wat met mijn huis?!

Wat is jouw favoriete schoonmaak cd?

Goed weekend allemaal,

Liefs Mirelle

Liefde

Omdat ik hem zo mooi vind, hij vaak zo waar is en als reminder niet mag ontbreken op mefrouw!

De oude healer zei tegen de ziel:

Het is niet je rug die pijn doet,
maar de last die je draagt.
Het zijn niet je ogen die pijn doen,
maar het onrecht dat je ziet.
Het is niet je hoofd dat pijn doet,
maar je gedachten die je pijn doen.
Het is niet je keel,
maar dat wat je niet durft vertellen.
Het is niet je buik,
maar je ziel die niet kan verteren wat er rond jou gebeurt.
Het is niet je lever die pijn doet,
maar de boosheid vanbinnen.
Het is niet je hart dat pijn doet,
maar de liefde.
Het verlangen naar liefde, de liefde die je wil delen, …
En het is liefde zelf,
wat al deze pijn kan genezen.
Het meest krachtige medicijn!

-Bron onbekend-

Liefs MR

Picture Perfect: Kranenzomer

Een singulariteit is een vrij datum gebonden terugkerend weerverschijnsel.
In Nederland hebben in de herfst wel vaker een periode met zomerachtig weer, meestal hebben we het dan over een mooie nazomer.

Termen als een oude wijven zomer of een Indian Summer worden te pas en te onpas gebruikt. Echter gaat dit over de periode van eind september tot half november.

Maar inmiddels is het al half oktober! En genieten we nog steeds van heuse zomerse temperaturen. Dit schijnt men een kranenzomer te noemen en deze begint in de eerste week van oktober. In deze periode trekken groepen kraanvogels over ons land naar het zuiden om te overwinteren.

Toen Finn en ik terug fietsen van het boodschappen doen wees hij in de lucht. “Kijk Mama, een vinkje”. Toen er een grote V-formatie volgels richting het zuiden trok. Al babbelend over boerenwijsheden en dat dit eigenlijk een ouderwetse buienradar is kwamen we even later onze kat Lona tegen. Luierend in het zonnetje langs de waterkant.

Picture Perfect!

Liefs Mirelle

Ps Is het van 18 tot 22 oktober nog steeds zo mooi dan spreken we van het St. Lukaszomertje.

Mooie woorden: Fletcherize

Een paar maanden geleden heb ik een mindfulness-cursus gevolgd. Tijdens de eerste sessie moest ik me inbeelden dat ik een soort van buitenaards wezen was en dat ik alles op aarde voor het eerst ontdekte.

Ik moest mijn ogen sluiten en ik kreeg iets in mijn handen, dit moest ik met al mijn zintuigen gaan ontdekken.

Ik mocht het wegen met mijn handen, de structuur voelen, warm of koud, glad of ruw.

Al snel vormde ik een beeld maar, dit moest ik als ruimtewezen proberen los te laten.

Ik mocht er naar luisteren. Kon ik het horen hoe het tussen mijn vingers rolde?

Ik mocht er aan ruiken (daar verklapte helaas mijn aardse wezen aan de Aliën dat ik geen heel klein kiezelsteentje in mijn handen had maar een rozijntje).

Als ik wilde mocht ik het op mijn tong leggen en weer wegen.

Langzaam ontdekken.

Wat gebeurde er in mijn mond?

Als ik er klaar voor was mocht ik heel voorzichtig gaan kauwen en nog steeds blijven observeren wat er gebeurde.

Veranderde de structuur?

Hoe smaakte het?

Uiteindelijk mocht ik het als ik wilde doorslikken en observeren hoe het door mijn lijf ging, hoe lang ik het kon volgen.

Ik kreeg de opdracht mee naar huis om dit vaker toe te passen en ook leuk om het samen met mijn gezin of kinderen te doen tijdens de maaltijd.

Ik kwam tot de conclusie dat als ik nieuwe gerechten kook, ik dit onbewust doe, bij dat eerste hapje. Maar bij de gemiddelde doorsnee maaltijd sla ik dit proces compleet over en eet ik redelijk op de automatische piloot en nu de mindfulness-cursus is afgerond moet ik bekennen dat deze oefening ook weer een beetje is weggezakt. Maar vandaag kwam ik dit mooie woord tegen als goede reminder.

Fletcherize

-to chew food slowly and thoroughly-

Liefs MR