De dames van de Hervormde Vrouwenvereniging op Vlieland hadden het goed begrepen vroeger. Tot diep in de jaren tachtig of de vroege jaren negentig van de vorige eeuw, bakte een grote groep vrijwilligers oliebollen in de zomer, tijdens braderieën of zelf georganiseerde bazaars, om de kerk financieel te ondersteunen. En een succes dat dat was!

De toeristen stonden ervoor in de rij en ook bij de eilanders zelf vonden de oliebollen ondanks de tijd van het jaar gretig aftrek. Liters beslag en kilo’s krenten gingen er doorheen. Deze nieuw geboren traditie ging niet verloren vanwege een gebrek aan belangstelling, een tekort aan vrijwilligers of een beladen discussie hierover, maar omdat de vergrijzing toesloeg, ook bij die ooit zo kwieke vrouwen. 

Mijn moeder en mijn tante kunnen nog met weemoed terugdenken aan die tijd.

De stelling van Monique Pestman, RU Groningen, sluit hierbij aan:
“De verkoop van pepernoten in de zomer en paaseieren in hartje winter zorgt ervoor dat tradities minder ‘speciaal’ worden”.
En zo is het. Al zal ze hiermee wel wat anders bedoelen, dan wat ik er uit proef: Dat elke traditie zijn eigen natuurlijke cyclus heeft en dat je bij doorbreking daarvan de angel uit elke discussie haalt. De dames waren hun tijd ver vooruit.
Vandaag is het Hemelvaartsdag, met in Leeuwarden de traditionele Bloemenmarkt. Aangezien ik op dit moment goed in de bloemen zit, sla ik die dit jaar maar even over en daar is niets mis mee
Groet SH