Tijdens mijn studententijd werkte ik altijd op Vlieland in de horeca en met heel veel plezier. Ik vond het heerlijk om zes dagen in de week te buffelen. Het liefste rende ik dan de poten uit m’n lijf, en dan smaakte die sluitborrel het aller, aller best. 

Er zat alleen een nadeel aan die zes dagen in de week werken: je had maar een dag in de week vrij. Maar hier hadden we iets op gevonden. In die ene dag vrij, propten wij alles wat anderen mensen, die echt op vakantie waren, in een week tijd deden. We ontbeten dus uitgebreid, gingen naar het strand, kletsen bij, pakten een piekuurtje mee, gingen uiteraard heerlijk en uitgebreid uiteten, daarna op stap, ’s nachts naar het strand en als het echt warm was namen we nog een nachtduik. Perfecte vakantie! En dat elke week! Zo mooi! 

Nu, tegenwoordig, werk ik in het onderwijs. “Lekker veel vakantie heb je”, “Goh, jij bent ook altijd vrij”, “Heerlijk zeg, jij bent elke dag vroeg klaar”, een greep uit de onliners die ik regelmatig krijg te horen. Het is waar: ik ben de hele dag met mijn kleuters aan het spelen, ik ben lekker veel buiten en het is altijd mooi weer, ik heb zoveel vakantie, dat ik de dagen dat ik eindelijk mag werken koester en natuurlijk zijn mijn werktijden aanzienelijk korter dan die van ieder ander. Een dagsvakanties zijn dus overbodig in mijn leven. Maar ik heb dit fenomeen toch behouden. Het is zo’n lekker gevoel vakantie: al is het maar voor een dag! En die dag leef ik ook echt alsof het vakantie is. 

Dus ja, ik ben juf en ik heb ‘echt’ veel vakantie, soms zelfs maar een dag! En dan leef ik als een god in Frankrijk!

ER