Het heeft nogal wat voeten in de aarde, voordat mijn kleindochter eindelijk op bed ligt.

Als ik me voorover buig voor een laatste kus, kijkt ze me nauwlettend aan:

“Oma, je hebt wilde krullen.  Waarom zijn je krullen zo wild? ”

Tja, dat is weer een heel ander verhaal; toch maar eens naar de kapper?

Als ik later mijn kleinzoon een keer naar bed breng, heeft hij weer heel andere issues. Ik moet een ander boek voorlezen, dan hetgeen hij gewoonlijk met zijn moeder leest, want;

“Het zou zielig zijn, oma, als mama de rest van het verhaal zou moeten missen. ”

zegt hij.

En natuurlijk heeft hij helemaal gelijk, dat is iets van zijn moeder en hem.

Ik deel mijn eigen momenten met ze.

Groet SH