https://m.youtube.com/watch?v=p_OlhrBEISw
Deze vrouw is werkelijk bizar goed! Haar eerste cd heb ik grijsgedraaid, als is dat natuurlijk niet mogelijk met cd’s.
En dan is er dit nummer. Ik werd verrast door Spotify met dit pareltje.
Ik hoop dat jullie dit weekend een moment kunnen nemen, om dit nummer te beluisteren.
Happy weekend!
Liefs,
ER
Het kleine mannetje met de veel te grote rugzak, drukt voor mij op de knop van de derde verdieping. Ik prijs hem omdat hij dat zo goed weet en vraag hoe zijn dag op school is geweest.
Er komt een heel verhaal los, hij gaat er zelfs zo in op, dat hij per ongeluk met mij de lift uitstapt.
Snel herstelt hij zijn fout en voordat we afscheid moeten nemen roept hij nog even wijsgerig:
” De ene keer is het leuker dan de andere, maar elke dag is er wel wat leuks! “
Deze vijfjarige weet van het leven te genieten!
Groet SH
Het zijn toch die jongens, de vrienden van mijn zoon, die zich vaak ongevraagd op mijn logeerbedden storten. Die hier zonder schroom, na een avondje stappen hun roes uit komen slapen.
Die jongens waar ik dan zomaar op een ochtend blij van wordt, als ze mij met een slaperig hoofd begroeten.
Het zijn ook de jongens waarvan ik niet weet of er ergens een moeder of een meisje op ze zit te wachten…..
Soms zijn er ook wel meisjes.
Vriendinnen of ‘een vriendin’, maar die vertrouw ik dan veel meer op dat vlak.
Vroeger met mijn meiden ging het namelijk heel anders. Toen werd alles tot in de puntjes gepland en kon ik over en weer bellen met de ouders van eventuele slaapgenootjes.
Nu met die jongens twijfel ik er wel eens aan, of en dat ze een appje naar het thuisfront hebben verstuurd over waar ze geweest zouden kunnen zijn en waar ze op dat moment zouden kunnen verblijven.
Bij mijn zoon probeer ik dat er nog steeds in te hameren, maar ook daar gaat de communicatie weleens fout en dan ben ik die vrouw, die bedenkt dat haar zoon niet in zeven sloten tegelijk hoeft te lopen, maar ja, het zal er maar eentje te zijn…. Je hebt er geen enkele grip meer op.
Dus vraag ik tegenwoordig meestal aan die jongens of ze hun moeder al gebeld hebben en dat brengt ze dan snel weer bij de les.
Sneller dan de kop koffie die ze zichzelf in mijn keuken bereiden.
Groet SH
In ons gezin is het de traditie dat Papa met de kinderen langs de deuren gaat en dat ik bij de deur blijf om lekkers uit te delen. Het liefst doe ik er wel wat leuks mee maar dit jaar zou het er na een pittig weekend bijna bij inschieten.
Gelukkig was het Qyra die voldoende daadkracht had zodat we er samen iets leuks van hebben gemaakt.
Het idee was simpel zerowaste en geen voedselverspilling, dat stond voorop.
Ik had nog een heleboel oud stevig verpakkingsmateriaal wat sterk genoeg was om te naaien. Dus Qyra knipte er huisjes van en ik naaide ze vast met een zigzag-steekje. Daarna vulde we ze met mandarijntjes en snoepjes die Finn toch niet mocht hebben en zonde zijn om weg te gooien (pffff het is ongelofelijk wat kinderen allemaal krijgen). Daarna nog de laatste steekjes om het huisje helemaal dicht te maken.
De reacties van de kinderen was goud waard, terwijl ze nog helemaal niet wisten wat ze precies gekregen hebben.
Ik heb weer genoten van dit heerlijke feest. De prachtige liedjes, lampionnen en geversgeluk.
Liefs MR
Wie zou jij op de dag van de mantelzorger graag in het zonnetje willen zetten?
Dit werd ons de laatste tijd door verschillende instanties via verschillende wegen gevraagd.
Nou, daar hoef ik natuurlijk niet lang over na te denken. Dat is namelijk mijn eigen vader.
Hij is als bijna achtentachtigjarige, al jaren mantelzorger voor zijn zevenentachtigjarige vrouw.
Al die tijd zorgt hij voor haar, alsof ze nog steeds zijn prinses is.
Haar wens is zijn bevel en nog steeds hebben ze het samen leuk en ze maken nog altijd grapjes. Al hoe ongemakkelijk het leven soms ook is.
Afgelopen jaar ging het eerst niet zo goed met hem, er moest een pacemaker worden geplaatst en hij kreeg een hematoom, maar toch krabbelde hij er steeds weer bovenop. Het eerste wat ie daarna weer deed was zorgen voor huis en gezin.
Dat er sindsdien een aantal taken van hem overgenomen zijn door de Thuiszorg, zint hem nog steeds niet. Het liefst trekt hij zelf die steunkouzen nog bij mijn moeder aan of uit; en uit liefde voor haar maakt hij nog steeds hun eigen goten zelf schoon.
Als de jonge god, die mijn moeder ooit in hem zag.
Daarom: petje af voor mijn vader!
Groet SH
mefrouw 