Ik word wakker. Ik voel me als een klein meisje dat wakker wordt en jarig is. Ik ben veel te vroeg wakker. Ik kan bijna niet wachten. Het hele huis slaapt nog. Het is nog geen tijd om op te staan. Iedereen slaapt en ik moet wachten totdat ik uit bed mag. Alleen ben ik het niet die jarig is…. Olivia is jarig; de magische twee!
Hieperdepiep hoera!
Mijn kleine meisje is jarig. Ik hoor haar wakker worden. Ik mag naar haar toe!
ER
“Olivia ga je mee naar de stad?”, vraag ik. Haar antwoord is kort maar krachtig: “Nee”. “We gaan ook even wat drinken bij Doppio” zeg ik tegen haar. Ze krijgt een brede lach op haar gezicht: “Leuk, lekker!”.
Mijn meisje; nog geen twee en ze houdt nu al van gezellig even wat drinken in de stad.
ER
I still remember the first time I saw you
ER
If perfect is what you’re searching for, then just stay the same.
-Bruno Mars
ER
“Lief, zullen we vanmiddag koffie doen?”
Jongleren, ik kan het niet. Ik zou het super cool vinden als het tot een van mijn talenten zou behoren, maar helaas. Misschien dat mijn gebrek aan geduld een kleine rol speelt….
Het voelt echter wel alsof ik vaak aan het jongeleren ben. Ik heb namelijk veel ballen die ik in de lucht wil houden: Olivia, mijn liefde, familie, vrienden, werk, sporten, dan wil ik er ook nog leuk uit zien, ik heb een doel te behalen en dan is het ook wel prettig om af en toe, heel soms even een momentje voor mezelf te hebben. Conclusie? Veel ballen. Maar het lukt me aardig om ze in de lucht te houden. Heel soms moet ik er een paar aan de kant leggen, zodat ik de focus kan leggen op drie ballen. Het voelt dan wel slecht, maar soms is het nodig.
Het is zondag en ik ga zo aan het werk op de sportschool. “Lief zullen we vanmiddag koffie doen?” vraag ik. Als ik dan ’s middags thuiskom van m’n werk leg ik alle ballen, behalve twee, aan de kant. Samen met Olivia en mijn liefde ga ik naar de stad. Ik focus me alleen op hen.
ER
mefrouw 