Sommige winkels probeer ik, soms met moeite, te mijden. Action is er zo’n eentje. Vandaag stonk ik er toch weer in. Fout, fout, fout, ik weet het!
Mijn lieve nichtje wordt vier en ik had gehoord dat ze er mooie houten (fake) Kapla hadden. Maar voordat ik goed en wel bij het speelgoed was aangekomen, was mijn mandje allang weer gevuld met leuke DIY spulletjes, een paar bio afval zakken, warme sokken en een nieuwe mat .
Gelukkig vond ik toch ergens weer mijn winkel mantra terug.
“Every time you spend money, you’re casting a vote for the kind of world you want.”
-Anna Lappé-
Want heus die katten bakjes, voor Lona Blue, in zwart/wit gestreept en zwart/wit dot design zijn helemaal geweldig maar helaas compleet van plastic en de stenen Mexicaanse kommetjes die ik nu gebruik en anders toch alleen maar in de kast staan te verstoffen, voldoen net zo goed!
Niet alles in het leven gaat altijd zo, zoals jij denkt te weten, dat het zal gaan.
Dus op de ochtend voor mijn vertrek naar Egypte kwam er een telefoontje dat mijn vader in het ziekenhuis zou worden opgenomen in verband met hartklachten.
Toch vertrok ik maar naar Goutum voor alles wat ik daar nog, voor mijn vakantie, moest afronden voor de Eco-shop en zag vervolgens de helikopter overvliegen met hem erin vanaf Vlieland
Mijn oudste dochter was heel stellig op het moment daarna.
“Mam, moet jij nu niet bij je vader in het ziekenhuis zijn?
En hoe goed is dat geweest!
Voordat ik het wist was ik bij mijn geruststellende, humoristische, charismatische vader in het MCL en had hij gezegd dat ik vooral wel op vakantie moest gaan; had ik ’s avonds twee extra eters over de vloer en hield de beste vriend van mijn zoon de halve dag de bank bezet.
Zo gaat het leven soms ook.
Nu gaat het gelukkig weer goed met mijn vader, nadat er een pacemaker is geplaatst. Hij is weer thuis.
“Mooi wel”, zou Johnny, de vader van mijn dochters, dan ook gezegd hebben en dat is voor velerlei uitleg vatbaar.
Vertrekken op zo’n manier, op zo’n moment is niet zo als je het zelf van te voren bedacht of gewenst had, maar eens te meer wordt bewezen, dat niet alles te plannen is en dat het leven nog vele verrassingen in petto houdt.
“Het huis des levens, kent vele vertrekken”
Je vertrek is dan op vele andere manieren ook anders weer te interpreteren.
Zoals voor Wieckie.nl of voor mijn man en mijzelf; met de keuze van of wel of niet op vakantie te gaan in dat soort omstandigheden, of die waar mijn vader voor gesteld werd , als je bij wijze van spreken de mond gesnoerd krijgt en dan toch over weet te brengen, dat je het leven op je zevenenentachtigste nog steeds weet te waarderen met een tien en je bent er mooi wel nog, dan vertrek je nog lang niet.
Iemand die zich, na een leven van armoede, puur op basis van wilskracht en leergierigheid, weet te ontwikkelen tot een niet onverdienstelijk dichter en één van Duitslands grootste toneelschrijvers, mag wat mij betreft een levenskunstenaar genoemd worden.
“Aardig wat bouwerij hier, of niet?” merkt de vriendelijke al wat oudere heer op. En inderdaad de geluidsoverlast van al het hak-, breek- en sloopwerk, waarmee, in ons flatgebouw sinds kort mee is begonnen, dringt zelfs tot in de lift door.
“Het moet eerst altijd slechter worden, voordat het beter wordt. “
Zegt hij wijsgerig.
Nadat we tot de conclusie zijn gekomen, dat dat op veel vlakken geldt, wensen we elkaar een fijne dag toe.
mefrouw 