Guestblog: Zwerfafval

Het laatste kwartaal van 2018 is ook alweer voorbij en dus tijd voor een blog over het zwerfafval wat ik heb opgepakt. Gelukkig is de lijst deze keer niet zo heel lang!

Ja, ik moet GELUKKIG zeggen ! Er waren namelijk wandelingen waarop ik mezelf erop betrapte dat ik het jammer vond dat ik niets tegenkwam. ????!!!! Deze gedachten moesten even omgebogen worden. Want dat is toch het streven van alle zo genoemde zap’ers ( dit blijken zwerfafvalpakkers te zijn ) : een wereld zonder zwerfafval!

En zoals ik al eerder schreef ik ben niet de enige in de buurt die opruimt.

En nu ben ik hem tegengekomen! De voor mij onbekende man, met grijper in de ene hand en een vuilniszak in de andere, klaar voor het grotere werk. Hij komt ieder jaar na het ITGWO, rondom de toch al netjes achtergelaten festival terreinen, opruimen. Was ook hij enigszins teleurgesteld ? Of had hij zijn gedachten al omgebogen? Want er lagen nog wat sigarettenpeuken en stukjes glas, de rest zat al in mijn poepzakjes en was door buurtgenoten meegenomen.

Toch blijf ik me steeds weer verbazen over wat je midden in het bos tegenkomt: tairibs en plastic plantenbakjes! Hoe komen die in het bos?

De vele stukjes plastic en snoeppapiertjes blijven toch steeds weer op de een of andere manier in de natuur terecht komen.

En hoe frustrerend is het dat ik die chipszak maar niet uit het dichte struikgewas te pakken krijg! Hoe komt die daar?

Eigenlijk zou het niet zo moeten zijn en mag het ook niet toch? Maar op 27 december al achtergelaten afgestoken vuurwerkresten ? Dat is wel erg vroeg naar mijn idee.

De laatste tijd zie ik steeds vaker dat men zijn/ haar hond leert om plastic flesjes te apporteren. Er is zelfs een hondentrainster die het heeft opgenomen in haar cursus. Dat is bij Daisy niet aan de orde, zij heeft het zichzelf aangeleerd!

Maar moeten we nu de honden daarvoor gaan trainen? Of moeten ook hier gedachtes worden omgebogen? Wat je vol meeneemt kan ook leeg weer mee toch?

Zo kunnen we ons er met zijn allen voor blijven inzetten dat de wereld steeds een beetje schoner / groener wordt! En blijven genieten van al het moois dat de natuur ons te bieden heeft.

⁃ 22 Stukjes Plastic

⁃ 4 Plastic Flesjes

⁃ 1 Blikje

⁃ 24 Snoeppapiertjes

⁃ 1 Bal

⁃ 6 Stukjes Touw

⁃ 1 Oude Lap

⁃ 1 Sigarettenverpakking

⁃ 6 Bierdopjes

⁃ 6 Stukjes Papier

⁃ 4 Tairibs

⁃ 4 Plastic Dopjes

⁃ 1 Bierflesje

⁃ 2 Plastic Plantenbakjes

⁃ 3 Rietjes

⁃ 31 Vuurwerkresten

Totaal 117 stuks Zwerfaval

817 stukken Zwerfafval in 2018!

Dat zijn 96 stukken minder dan in 2017!!!!

Ik hoop op steeds korter wordende lijstjes in 2019!

Groet AKH

Foto © WK

NB Deze blog is geschreven voor de verschrikkelijke milieuramp met de 291 zeecontainers die overboord sloegen van de MSC Zoe in de nacht van 1 op 2 januari 2019 in de vaargeul ten Noorden van de Waddeneilanden.

Advertentie

Guestblog: all good things comes to an end

De tijd is omgevlogen! In zes weken tijd ben ik vanaf Melbourne naar Cairns gereisd met de Greyhound bussen. Dit zijn erg comfortabele bussen, met voldoende been ruimte. De meeste ritten duurden langer dan vier uur en werden vaak onderbroken door een lunch-pauze. Veel mensen kiezen ervoor om in Australië een auto te huren of te kopen en daarmee door het land te reizen maar ik heb de Greyhound als erg prettig ervaren. Vooral ook omdat ik alleen aan het reizen ben. Verder heb ik veel in YHA-hostels doorgebracht waar ik veel leuke mensen ben tegen gekomen. Het leuke van alleen reizen is dan toch wel het maken van nieuwe contacten en steeds weer mensen tegenkomen tijdens één van de tours. Zo ben ik de laatste avond in Cairns nog even met twee medereizigers de stad in geweest om mijn tijd in Aussie af te sluiten. Het was een tijd vol goede, mooie en overweldigende gebeurtenissen.

Het is ook de tijd om terug te denken over de afgelopen periode in mijn leven en na te denken over een nieuwe start wanneer ik weer terug kom in Nederland. Tja en dan komt ook het nieuws uit Nederland dat Fia is overleden. Je weet dat dit soort dingen kan gebeuren wanneer je aan het reizen bent en daarom hebben we het hier van te voren ook goed over gehad. “Wat te doen als iemand komt te overlijden?” Ik heb toen besloten om pas te beslissen om terug te gaan op het moment dat dit zich zou voordoen. Nu Fia is overleden heb ik hier lang over nagedacht en toch besloten om mijn reis voort te zetten.

mefrouw heeft een mooie blog geschreven over het afscheidnemen:

Afscheid nemen kan op het moment wanneer je iemand voor het laatst ziet, maar het kan ook met je ogen dicht wanneer je alleen bent.

-ER-

Vooral het laatste deel van deze quote spreekt mij erg aan. Wanneer ik mijn ogen dicht doe neem ik in gedachten afscheid van Fia en denk ik aan Yasemin, Selma en Zafer. Hen wens ik de komende tijd heel veel sterkte en liefde bij het verwerken van het verlies van hun moeder.

WK

http://www.wieckie.nl