De tijd is omgevlogen! In zes weken tijd ben ik vanaf Melbourne naar Cairns gereisd met de Greyhound bussen. Dit zijn erg comfortabele bussen, met voldoende been ruimte. De meeste ritten duurden langer dan vier uur en werden vaak onderbroken door een lunch-pauze. Veel mensen kiezen ervoor om in Australië een auto te huren of te kopen en daarmee door het land te reizen maar ik heb de Greyhound als erg prettig ervaren. Vooral ook omdat ik alleen aan het reizen ben. Verder heb ik veel in YHA-hostels doorgebracht waar ik veel leuke mensen ben tegen gekomen. Het leuke van alleen reizen is dan toch wel het maken van nieuwe contacten en steeds weer mensen tegenkomen tijdens één van de tours. Zo ben ik de laatste avond in Cairns nog even met twee medereizigers de stad in geweest om mijn tijd in Aussie af te sluiten. Het was een tijd vol goede, mooie en overweldigende gebeurtenissen.

Het is ook de tijd om terug te denken over de afgelopen periode in mijn leven en na te denken over een nieuwe start wanneer ik weer terug kom in Nederland. Tja en dan komt ook het nieuws uit Nederland dat Fia is overleden. Je weet dat dit soort dingen kan gebeuren wanneer je aan het reizen bent en daarom hebben we het hier van te voren ook goed over gehad. “Wat te doen als iemand komt te overlijden?” Ik heb toen besloten om pas te beslissen om terug te gaan op het moment dat dit zich zou voordoen. Nu Fia is overleden heb ik hier lang over nagedacht en toch besloten om mijn reis voort te zetten.

mefrouw heeft een mooie blog geschreven over het afscheidnemen:

Afscheid nemen kan op het moment wanneer je iemand voor het laatst ziet, maar het kan ook met je ogen dicht wanneer je alleen bent.

-ER-

Vooral het laatste deel van deze quote spreekt mij erg aan. Wanneer ik mijn ogen dicht doe neem ik in gedachten afscheid van Fia en denk ik aan Yasemin, Selma en Zafer. Hen wens ik de komende tijd heel veel sterkte en liefde bij het verwerken van het verlies van hun moeder.

WK

http://www.wieckie.nl