Gouden moment; een moment dat je altijd bij zal blijven, een moment dat je hart sneller laat kloppen.

De knikkerbaan is een begrip in mijn groep 2. Het maken van een knikkerbaan is een heel proces. Samenwerken is belangrijk! Er wordt een plan gemaakt, middels bouwtekeningen, er worden taken verdeeld, er ontstaat leiderschap. De knikkerbaan is niet zomaar binnen een dag af. Rome is immers ook niet binnen een dag gebouwd. Er wordt thuis heel wat uurtjes op de wc doorgebracht, zodat we voldoende wc-rollen hebben voor ons bouwproject. “Hoe weten de vaders en moeders nou wat er op onze muur zit?”, vraag ik de kinderen. “We kunnen het erbij schrijven juf”. Zo gezegd, zo gedaan; er komt een naambordje.

Met pijn in ons hart breken we de knikkerbaan af. We moeten namelijk verhuizen naar een nieuw lokaal. Dit is het einde van ons project, vrees ik. In ons nieuwe lokaal stromen de wc-rolletjes nog steeds binnen. Dankbaar neem ik ze in ontvangst, maar niemand begint over het bouwen van onze nieuwe knikkerbaan. De kinderen genieten van ons nieuwe lokaal vol daglicht en nieuwe materialen. De knikkerbaan lijkt in vergetelheid te raken, of misschien ook niet. Gisteren hoorde ik de magische woorden: “Juf, mogen we weer een knikkerbaan bouwen?” Zonder beweging maak ik een vreugdedansje. Yes, ik zit vol ideeën: twee banen maken, welke is het snelst, nieuwe vormen, nieuwe ontwerpen, nieuwe leerdoelen. “Natuurlijk mag je een knikkerbaan maken, de wc-rollen liggen op de kast”.

Benodigdheden:

• wc-rollen
• Schilderstape
• Schaar
• allerhande – spulletjes om de baan mooi te maken
• een lege wand, of deur
• knikkers
• creativiteit
• Enthousiasme

ER