Roze koeken eet ik op speciale dagen. Ditmaal ter ere van mijn vaders verjaardag. Echter had ik er nog een paar over. Aangezien ik deze niet alleen wilde op eten, nam ik ze mee naar de kinderboerderij. Finn, Mirelle en ik hebben de koeken soldaat gemaakt. Finn had nog nooit een roze koek gegeten en genoot er volop van. 

In de auto onderweg naar huis: “‘Mam, ik vond die koeken wel lekker. Die kunnen wij ook wel eens halen”, aldus Finn. “Tjsa…. Misschien had ik ze beter niet mee kunnen nemen…..”‘ denk ik stilletjes. Ik probeer snel iets te bedenken, zodat Mirelle niet elke week bij de boodschappen Finn moet teleurstellen, als er weer geen roze koeken in het winkelwagentje eindigen: ” Finn, weet je. Dit zijn heel bijzondere koeken. Deze koeken eet je alleen wanneer je iets bijzonders te vieren hebt. Deze roze koeken waren om opa’s verjaardag te vieren”. Het blijft stil op de achterbank. “Wie zwijgt stemt toe”, denk ik tevreden. Hier heb ik ons mooi uit weten te redden. “Mam”, begint Finn, “Qyra is nu toch dansjuf, dat moeten we wel vieren. Dan kunnen we toch een feestje voor haar geven. En dan mag jij ook komen Sante Lien, met Olivia”. “Mijn slimme neefje. Hij heeft helemaal gelijk, elke gelegenheid moet je aangrijpen om te vieren!”, denk ik met een grote grijns op mijn gezicht. Dan rest mij alleen nog roze koeken te kopen voor het feestje.

ER