Zondagavond op de terugweg naar huis zit ik samen met mijn twee oudste kleinkinderen bij hun ouders achterin de auto. Finn hangt ongemerkt een beetje moe tegen me aan, hij heeft zich dan ook heel erg druk gemaakt, met zijn neefje en nichtje uit Groningen, in het speeltuintje bij Cultuur Kwartier Sneek tijdens de pauze van Qyra’s dansvoorstelling.
Met zijn allen hebben we genoten van ‘Heartsongs’ van Dance Explosion; Qyra die weer de sterren van de hemel danste en wij, met ook nog een tante en andere oma in het publiek. Wat ben ik trots op haar! Ze schitterde in maar liefst zeventien van de gepresenteerde stukken en je kan merken dat de adrenaline nog een beetje door haar lijf giert. Natuurlijk wil ze weten wat wij er van vonden en wat ons favoriete gedeelte was.

Ik vond alles geweldig. Vooral alles waar zij aan meedeed, maar de Final Part sprong er wel uit. Zo knap! Het duizelt mij alleen als ik denk aan al die choreografieen die zij heeft moeten onthouden en niet alleen voor dit optreden, maar ook voor de eindvoorstelling voor school, voor haar eindexamenstuk, voor haar audities en alles voor de groepen aan wie ze zelf les geeft. Al die tijd en de energie voor oefeningen, trainingen, ontberingen en de studie die daaraan vooraf is gegaan, petje af! Hoe druk wil je het hebben?

Dat je daar niet per se twintig voor hoeft te zijn, bewees mijn jongste kleindochter laatst:

“Ik heb morgen zo hard gespeeld ,oma! Nu ben ik moe”.

Bij wat doorvragen bleek zij de dag ervoor op het kinderdagverblijf geweest te zijn, en dat termen zoals gisteren en de volgende dag, nog wat door elkaar heen lopen, maar de grammatica niet dus.

Ondertussen neemt dat de boodschap niet weg:
Drie jaar en nu al moe van alle dingen die je moet….

Gelukkig hoefden we ‘vandaag’ samen helemaal niets.

Groet SH