Ze schaterlacht, mijn kleindochter van drie als ze hoort dat er een woord voor bestaat wanneer mensen, zoals Pake en Beppe bijvoorbeeld weleens doen, op hun stoel in slaap vallend, met hun hoofd naar beneden hangend en dan opschrikkend met de woorden: “Nee, ik sliep niet, hoor!” weer tot leven komen.
Ze komt niet meer bij van het lachen, als ik vertel, dat het mezelf ook weleens overkomt en ze ligt helemaal dubbel als ik zeg, dat ik er haar in de auto ook weleens op heb betrapt.
Dat kan toch niet?

Het blijkt dus een van de tekenen van slaapgebrek* te zijn en misschien is dat iets om het er met zijn allen eens over te hebben. Ik vraag het me af.

De hele avond voordat ik haar naar bed breng zijn we samen luidruchtig aan het knikkebollen en roepen om het hardst dat we echt, maar dan ook echt nog niet sliepen. We hebben de grootste lol, totdat de slaap haar overmand en er van knikkebollen geen sprake meer is.

Ik glimlach, ze heeft gelijk; het is een prachtig woord.

Groet SH

* Bronnen: Wikipedia e.a