Zit ik net, tijdens de Ibizamarkt te Heerenveen lekker even op een bankje van het zonnetje en de muziek te genieten, spreekt onbekende jongeman mij aan. Of ik het allemaal wel leuk vind? En;

Of hij me mag interviewen?

Nou, ja, natuurlijk wel.

Want voor de promotie van mefrouw’s eco-shop;  de webshop van mijn oudste dochter doe ik alles.

Het was André van de Leeuwarder Courant, zo had hij zichzelf voorgesteld en daar zocht ik verder niks achter. Ik vertelde unverfroren dat mijn hippie kleding speciaal voor de gelegenheid was uitgekozen en wist niet dat ik daarmee mijn eigen glazen ingooide, want achteraf gezien, had hij vooraf al zijn eigen programma opgesteld.

Op het moment dat we elkaar de hand gaven en we onze achternaam noemden, gingen er rillingen door mijn lijf;

Hij is familie.

Notabene: We zouden elkaar terug kunnen vinden in het genealogie boek over onze familie en zijn misschien wel van de zelfde tak, alhoewel ik dat laatste betwijfel.

Hoe bizar kan het leven soms zijn.

Helaas heeft deze ontmoeting niet geleid tot een vernoeming in het artikel wat hij over de markt heeft geschreven. En helaas heeft zijn artikel de gedrukte krant niet gehaald.

Terwijl mijn dochter en ik nog alles uit de kast haalden om bepaalde producten van mefrouw’s eco-shop aan te prijzen, zat er in zijn hoofd al een heel ander verhaal.

Het onze was er niet bij.

Volgende keer beter.

Groet SH