Arugam Bay, een kustplaats in Sri Lanka. De plek in Sri Lanka waar ik veel tranen heb mogen laten. De plek waar ik mijn nieuwe liefde heb mogen ontmoeten: surfen. De plek waar een droom is uitgekomen. De plek waar ik langer gebleven ben, dan ik had bedacht en de plek waar ik eigenlijk niet weg wilde gaan, maar wat ik toch deed.

Elke ochtend sta ik op voor zonsopgang. Ik trek heel stil m’n kleren aan, pak m’n tas en handdoek, poets nog even snel m’n tanden en dan loop ik naar het strand. Het is donker, maar de vissersbootjes zijn al lang en breed vertrokken. Ik loop naar een mooi plekje en leg mijn handdoek neer. Ik begin mijn ochtend ritueel; yoga bij zonsopgang, gevolgd door een meditatie. De geluiden van mijn ademhaling en de natuur begeleiden mij, bij mijn eigen practice. De zon komt langzaam op, de surfers lopen naar Main Point en een hondje komt boven aan mijn handdoek liggen.

Na mijn meditatie kijk ik nog een tijdje naar de surfers alvorens ik naar mijn, inmiddels, vaste ontbijtspot ga.

Terwijl ik naar binnen loop word ik gegroet door de mannen die aan het werk zijn. Inmiddels weten ze wat ik lekker vind en ik hoef eigenlijk niet eens meer te bestellen. Ik zoek oogcontact met de man in het wit. Onze ogen ontmoeten elkaar. We glimlachen naar elkaar. We kennen niet. We spreken geen gezamenlijk taal. Jij zit daar elke dag op die stoel en ik mag elke dag na mijn ontbijt bij jou afrekenen. Mijn ontbijtje komt en ik eet deze op. Daarna lees ik nog een beetje in mijn boek. Als ik zover ben, dan sta ik op en loop ik naar je toe. Zonder woorden voeren wij onze handelingen uit. Ik lach naar je en jij glimlacht naar mij. Ik zie een enorm vriendelijke blik in jouw ogen. We knikken naar elkaar.

Ik ken je niet. Jij kent mij niet, maar we glimlachen.

ER