“Crap, de sportschool zit maandag dicht”. De sportschool is niet vaak dicht, maar als het dan voorkomt dan krijg ik toch lichtelijk ontwenningsverschijnselen. Mijn hartslag schiet dan omhoog, ik begin te zweten, te trillen, droge mond, nerveus. Maar de redding is nabij! De redder in nood vind ik in Sven. Hij heeft bedacht om een Grit outdoor te doen. Hij gooit een bericht op Facebook. Hier hoef ik niet lang over na te denken en ik post dat ik mee doe!

Nu word ik al enige tijd getergd door een blessure en ik heb het een tijdje rustig aan gedaan. Dus grit is een hele tijd van de baan geweest. Nu de dag van Grit outdoor dichterbij komt, begin ik ‘m langzamerhand toch wel te knijpen. “Dit wordt wel heel zwaar, zal ik het wel doen, straks bak ik er niets van, kan het echt wel met m’n blessure”, zomaar wat gedachtes die door mijn hoofd schieten. De avond van te voren gieren de zenuwen door mijn lijf. Ik post op Facebook: “Ik ben gewoon zenuwachtig….”. Niet veel later een reactie van Stephanie: “Komt goed, je bent in goede handen”.  Komt goed, komt goed? Wat nou: je bent in goede handen. Dat is nou juist hetgeen waar ik zenuwachtig voor ben”.

Stilte voor de storm…. “Zijn jullie er klaar voor?”, klinkt het door het park. Stilte voor de storm….. Ik glimlach, ik houd van dit moment. De stilte vlak voordat de muziek start. Ik concentreer me, ik focus me. De muziek start. We zijn begonnen. Halverwege warming-up: ” Waar ben ik aan begonnen? Waarom, na zoveel weken ineens weer keihard knallen”. Ik ben me er volledig van bewust dat dit m’n eigen keuze is. “Houd vol! Dit is nog maar het begin”, Sven. “Je bent in goede handen”, Stephanie’s woorden schieten door m’n hoofd. Ik bedenk me dat ik maar een half uur heb om te knallen. Ik ga ervoor! Halverwege de les; mijn tong ligt op mijn knieën. Ik adem in. Heerlijk grit in de buitenlucht! Ik adem uit, nog eenmaal en dan weer knallen. Het gaat lekker. Ik doe mountain climbers: “Heel even een tandje lichter, dan kan ik het volhouden”. Ik vond dit wel een goed idee, maar Sven denkt hier blijkbaar anders over: “Jij kan sneller Eveline”. Hij heeft gelijk, dus toch maar een tandje sneller. “Je bent in goede handen….”. Ik sta in mijn plank, nu moet ik allerlei onmogelijke oefeningen doen. “F*ck”, schiet het door me heen. “Ja Eveline, dit komt aan op je core”, Sven’s woorden. Ik lach in mezelf. Stephanie heeft gelijk ik ben in goede handen.

Ik lig uit te hijgen op het gras. Naast me hoor ik gepuf en gesteun. Ik hoor de vogels. Ik adem in. Heerlijk die frisse lucht. Ik herstel snel. Ik kijk om me heen. Iedereen is bezweet, maar voldaan. “Goed gewerkt team”. High fives vliegen in het rond. Een grote glimlach op mijn gezicht; ” Ik houd van Grit outdoor!” 

ER