Bubbels

  

Bellen blazen heeft altijd iets feestelijks. Het lijkt wel iets magisch, ongrijpbaars en je kunt er heerlijk bij wegdromen of achter najagen. Het hoort bij de zomer!

Het is zomervakantie en ik heb me voorgenomen om zoveel mogelijk leuke dingen samen te doen, wel binnen mijn mogelijkheden. Vandaag staat er op het programma een eigen bellenblaasstok te maken.

Benodigdheden:

  

– ijzerdraad

– punttang

– kniptang

– mooie kralen

Werkwijze:

  

– knip een stuk ijzerdraad af en maak een lus door het draad dubbel te buigen. Draai de twee uiteinden een paar keer om elkaar heen, zodat de lus vast zit

– zoek de mooiste kralen uit en rijg ze aan het ijzerdaad

– bij de laatste kraal steek je de uiteinden terug zodat je geen scherpe puntjes hebt. Knip het draad af

– eventueel kun je de lus nog in een mooie vorm buigen, een ster of een hartje

Finn rijgt de rode kralen aan de bellenblaasstok want dat is zijn lievelingskleur en hij zoekt een mooie bel uit voor op het uiteinde om het nog feestelijker te maken. We maken er ook eentje voor Olivia met roze kralen want ook zij is gek op bellen blazen. Hier vinden we een mooie vlinder voor op het einde van de stok in de kralen doos. 


“Mama, Mama kom een kijken! Een hele grote!!
roept Finn me. Ik kom kijken hij is inderdaad heel groot. Pats, daar spat hij uit elkaar. Maar we hebben genoeg sop voor nog vele grotere en voor de hele zomer lang…

MR

Guest blog raising mefrouw: Eigen weg

Mijn kleindochter loopt inmiddels los en vol bewondering heb ik me weer verbaasd over het hele ontwikkelingsproces wat daaraan vooraf gaat.
Natuurlijk doet me dat denken aan mijn dochters en hun eerste stapjes en aan al die eerste of laatste keren, waarbij ik aan de zijlijn stond, soms mijn hart vasthield, maar ze nog vaker kon toejuichen. De mijlpalen in hun leven.
De keer dat ze een stap in de verkeerde richting zetten, hopeloos verdwaalden, of in het diepe sprongen, zonder te kijken of ze konden zwemmen.
De keren dat het ze het juiste pad kozen, een stap voorwaarts deden, of de top beklommen en bereikten.
En hoe ze een enkele keer op hun schreden terugkeerden.

Soms mocht ik ze bij de hand nemen en een beetje bijsturen, maar met vallen en opstaan zijn ze hun eigen weg gegaan.

Nu haasten ze zich dansend en huppelend; struikelend en strompelend, door het leven.
Soms wil ik ze wel toeroepen om even pas op de plaats te maken, maar al lezend op mefrouw besef ik dat dat niet nodig is. Mijn dochters staan al vaak genoeg stil bij de dingen die hun aandacht hebben; die ze raken.

En die eerste stapjes? Ach, de één nam ze wat vroeger, de ander wat later. Wankel en onzeker, maar alledrie vol trots, fier rechtop en met een big smile.
Net als Olivia!

Heel veel vergeet je. De herinneringen die er zijn worden gekleurd door de tijd.
Toch ligt er nu het besluit om die vanaf heden wekelijks te delen op www.mefrouw.nl.
Een trip langs Memory-Lane.

Bij deze!

Groet

SH

N.B.

Homo Erectus

>>Latijn voor de rechtopstaande mens (http://Wikipedia.org/wiki/homoerectus)
>>De eerste jager (http://www.encyclo.nl)
>>Voorloper van de eerste mens (http://cultureelwoordenboek.nl)