Tag: raising mefrouw

Raising mefrouw: kleine meisjes…

mefrouw4 reacties

  
Haar hele leven heeft ze die drang gehad, mijn jongste dochter. Ze wou graag gaan reizen. Specifiek: ze wou naar Amerika. Ze wilde daar een jaar doorbrengen in een ander gezin, Highschool beleven en de cultuur van binnen uit proeven. Precies dat heeft ze ook gedaan! Ik ben er nog steeds trots op dat ze is gegaan en hoe ze terug gekomen is.
Dat vlak na haar aankomst in New York de wereld veranderde, dat de Twin Towers in puin lagen daar kon zij niks aan doen. Dat het gastgezin niet zo goed gescreend bleek als het had moeten zijn, daar kon hooguit de organisatie aan schuldig bevonden worden. Dat ze daarom na zes weken al terugkeerde, dat kon niemand haar kwalijk nemen, maar groot was mijn bewondering dat ze het toch maar aandurfde, in haar eentje. Wij konden wel beweren, dat vliegen nooit zo veilig was als juist op dat moment, maar zij moest het doen, in haar eentje. Als 16-jarig meisje vloog ze van Billings Montana terug naar Nederland, met twee keer overstappen. Op die zwaar beveiligde vliegvelden, in die overspannen sfeer van extra controles en bewaking en zonder enige begeleiding heeft ze het hem geflikt en konden we haar overgelukkig weer in onze armen sluiten.
Wel wetend dat dit nog wel een staartje zou krijgen, keek ik er niet van op toen ze er tijdens haar studie voor koos om drie maanden in het buitenland stage te gaan lopen. Het werd Noorwegen. 

Een top tijd voor haar en ook een soort rehabilitatie voor haar eigen gevoel, al had het voor mij niet gehoeven. Op de dag dat haar middelste zuster daar naar toe vloog om haar op te zoeken, maakte een Turks vliegtuig een noodlanding in een weiland bij Schiphol. Als moeder ben je dan blij om te horen dat ze lekker met zijn tweeën waren gaan eten en oh, ja de reis was goed verlopen. 

Haar vriendje heeft haar weer opgehaald met de auto en daar kreeg ik gelukkig van uur tot uur verslag van.
Laatst heeft ze geboekt voor een maandje Vietnam vertelde ze trots en of ik dan een tijdje op haar hondje wil passen, want man en kind gaan ondertussen tien dagen naar Vlieland. 

Niks nieuws onder de zon, haar grootouders gingen vroeger ook al gescheiden op vakantie en zij zal altijd wel die drang behouden om alleen te gaan. 

Ik hou mijn hart vast en hoop dat er zich deze keer geen (wereld) rampen zullen afspelen.
Mijn kleine meisje, een globetrotter!

Groet SH

NB . Ik heb alle vertrouwen in haar. 

Advertentie

Raising mefrouw: Jeugdhelden

mefrouw2 reacties

  

In mijn jeugd was kindertelevisie net in opkomst. Wij keken naar Swiebertje, Pipo de Clown, Oebele, Ja zuster, Nee zuster en natuurlijk Floris, vaak zelfs met het hele gezin.

In die tijd was het sensationeel, als je een van de hoofdrolspelers in het echt te zien kreeg. Ik heb b.v mijn arm, nadat Rutger Hauer zijn handtekening erop gezet had, een weeklang niet gewassen. Zo bijzonder vond ik dat.

Sindsdien zijn er dankzij mijn kinderen en kleinkinderen in de loop der jaren vele bekende tv series, films en tekenfilms op het gebied van kinderentertainment aan mij voorbij getrokken. Ik heb er vaak bij gelachen, me soms kapot verveeld bij de vele herhalingen en zelfs gehuild, toen ik met mijn neefje Tarzan in de bioscoop zag.

De diverse theater voorstellingen van tv persoonlijkheden als ome Willem, Bassie en Adriaan en Andre van Duin en het circus van clown Carlo waren hoogtepunten, want zij waren de besten onder hun gelijken. Mijn dochters vonden het geweldig om hun favorieten in levende lijve te zien spelen.

Mijn zoon vond Ernst, Bobby en de rest te gek en laten die nou nog steeds optreden! Vanmiddag mocht ik er weer naar toe. Deze keer met mijn kleinzoon. We hebben gezongen, gelachen en ons in geleefd. We moesten ons verstoppen en heel hard roepen. Hij werd geschminkt en in de pauze kregen we lekkere chocolademelk en “tomaten” chips. 

De soepkip kwam voorbij, maar het allerleukste vond Finn toch het snellopen. Genoten hebben we en moe maar voldaan keerden we huiswaarts, naar zijn aan het bed gekluisterde moeder, die er door onze verhalen en de foto’s toch nog een beetje van kon meegenieten.

De tijden veranderen, “but some things never change”.

Groet SH

NB. Leven die nog? Vroeg mijn zoon later.

En jawel, hoor. 

Nog te zien in vele theater check hun website!

http://www.ernstbobbie.com/index.php?id=271

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Ernst,_Bobbie_en_de_rest

Questblog Raising mefrouw: Guilty pleasure

mefrouwEen reactie plaatsen

  

De woensdagavond hield ik vroeger altijd vrij, want dan was het meidenavond in ons gezinnetje. Jarenlang zond (naar ik meen) RTL dan de woensdagavondfilm uit en meestal was die gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In de loop der tijd zijn er heel wat morele dilema’s, ziektes, mishandelingen, rechtszaken en moord en doodslag aan ons voorbijgetrokken. In mijn herinnering zat er weinig opbeurends tussen (of het was die enkele wonderbaarlijke genezing, of een onverwachte hereniging van elkaar uit het oog verloren personen) en meestal draaide het uit op “a good cry”.
Eerst keek ik er alleen met de oudste naar en al waren haar zusjes weleens jaloers, ze accepteerden het wel. Anders werd het toen de middelste er ook de leeftijd voor kreeg, want toen moesten we heel sneaky net doen alsof ze na het voorlezen ook gewoon ging slapen, maar natuurlijk mocht ze (onopgemerkt door de jongste) weer naar beneden sluipen en gezellig naast me op de bank kruipen. En dat alles voor half negen!

Ik was blij dat dat na een tijdje niet meer nodig was en we lekker met zijn allen konden gaan zitten kijken en onder het genot van een kopje thee eindeloos commentaar mochten leveren.
GTST mochten ze niet volgen, maar dit dan weer wel. Heeft het ze gevormd? Hebben ze er iets aan overgehouden? Niet al teveel hoop ik, maar gelukkig wel dat knusse saamhorigheidsgevoel. Af en toe kijken we nog wel een film met zijn vieren, maar dan in de bioscoop. Al wil de jongste dan nooit naar een tearjerker, om niet in het openbaar op tranen betrapt te worden.
Daarom heb ik nu een aanrader voor mefrouw: “My sisters keeper” ! Een topfilm in dit genre. Uit 2009 , met topacteurs als Cameron Diaz en Alec Baldwin en met precies de juiste ingredienten : een ethische kwestie en een rechtszaak. En met een ontknoping die je al mijlen ver van tevoren ziet aankomen, maar die wel lekker lang wordt uitgesponnen.

Een eerste klas smartlap en natuurlijk: waargebeurd, dus leg de zakdoeken maar vast klaar!
Net gezien, snik.

Groet SH.

Questblog raising mefrouw: Migratie

mefrouwEen reactie plaatsen

In de loop der geschiedenis zijn er altijd mensen op drift geraakt om diverse redenen; economisch, expansie, oorlog, godsdienst e.w.d.m.z.

Kijk naar de Grote Volksverhuizing, het RR, Amerika,, Australie, enz. Wat je er van kunt leren is, dat die mensen opgevangen dienen te worden.
Het gezin van mijn oma, moest ook vluchten in de tweede wereldoorlog. Mijn moeder heeft dus als kind ervaren, hoe het is om vluchteling te zijn in eigen land en ergens onderdak aangeboden te krijgen.

Nog vroeger bood het zo gastvrije Nederland asiel aan de Franse Hugenoten, waaronder de voorvaderen van mefrouw. En dankzij ons koloniaal verleden, kwamen hier diverse medelanders, wier nazaten de vader van mijn kleindochter voortbrachten.
Na WO. 2 dacht men een halt toe te kunnen roepen aan alle oorlogen en conflicten in de wereld, door het oprichten van allianties en volkerenbonden, maar er is nog nooit zoveel onvrede geweest als tegenwoordig.
Daardoor raken nu weer mensen op drift. Gaan ze op zoek naar veiligheid, gezondheid, voedsel, vrede. Betere omstandigheden voor hun kinderen en hunzelf.
Frans Timmermans (vicevoorzitter van de Europese Commissie – PvdA) waarschuwde nog maar kortgeleden in Elsevier, dat de migrantencrisis een voedingsbodem voor extreemrechts kan zijn.

Maar eerder in RTL Late Night bevestigde hij dat de mensen hier ook gelijk hebben als ze zich afvragen of een land dat wel aankan , zo’n grote instroom van nieuwe mensen. Misschien maken ze zich terecht zorgen.
Nee, vergelijk de foto’s van mijn kleindochter op Vlieland, met die van dat kindje, daar op het strand van een voormalig toeristeneiland, en dan is er maar een uitspraak juist:
“In tijden van nood moet je de grenzen open houden en de vinger aan de pols!”

Groet SH