Unanimiteit 

Met vier mensen is het vaak moeilijk om een consensus te bereiken, over echt wezenlijke onderwerpen.  Met vier mensen kun je er tegen aan lopen, dat de stemmen staken. 

Met vier mensen moet je een beginsel principe afspreken:

“Is iedereen het er mee eens? ” Want anders doen we iets niet, of juist wel.

Bij mefrouw spelen dat soort dingen soms ook, want ik ben onlangs tot de redactie toegetreden en daardoor raakt het evenwicht voor mij en mijn dochters wel eens wat uit onbalans.

Democratie is voor mij nog steeds het oergevoel: dat ieder mens in vrijheid, zijn of haar stem kan laten horen.

Van dat gevoel uit heeft de algemene ledenvergadering van de .VN ,denk ik ook, 15 september uitgeroepen tot de dag van de Democratie. En daarom vieren meer dan 20 gemeenten in Nederland dit feit dan ook op 10 september .

Om maar zo dicht mogelijk in de buurt te blijven en ook omdat het samenvalt met de Open Monumenten dagen.

In Leeuwarden bijvoorbeeld is dan het oude Stadhuis op zaterdag as. vrij te bezichtigen en zijn er daarbij diverse activiteiten.

Dat de burgemeester, de wethouders en de raadsleden op deze dag aanwezig zijn, om het hele gebeuren uit te laten groeien tot een traditie, doet er eigenlijk niet zo veel toe.

Dat ze daarmee de democratie willen promoten? Ja, dat wel ja.

Zo heeft mefrouw ondertussen democratisch besloten om bij echt wezenlijke zaken te kiezen voor unanimiteit. 

En daar staan we allemaal achter.

Groet SH

Advertentie

Yummy Sunday: Proefeet

In 2015 kon Lions Club Ljouwert ’80 , 25.000 euro overmaken naar de Voedselbank, allemaal dankzij het evenement, wat hier jaarlijks door hen georganiseerd wordt; nl. : “Leeuwarden Culinair “.

Het idee is simpel: de deelnemende restaurants serveren, in ruil voor hun naamsbekendheid, tegen een bepaalde prijs, wat lekkers op een soort van markt aan het publiek en de opbrengst hiervan, gaat naar een goed doel.

De Lions Club staat er tussen als aanjager en organisator. 

Het idee voor deze fundraising actie, (zoals ik het heb begrepen), kwam aan het begin van dit millennium, van een van de nieuwe leden van deze vereniging, vanuit zijn vorige woonplaats, ergens in het zuiden van Nederland, want daar had hij zoiets gezien.

Ondertussen is het concept in Leeuwarden in de loop der jaren op diverse locaties beproefd: o.a. in de Prinsentuin, op het Gouverneursplein en uiteindelijk dan op het Oldehoofsterkerkhof.

Er werden dit weekend tussen de 5000 tot 10.000 bezoekers verwacht; het succes, van in het begin vijf deelnemende restaurants, is uitgegroeid tot de nu meer dan twintig en daarmee een traditie geworden. Voor mij was er echter op Internet geen duidelijkheid te vinden, over welk goed doel er dit jaar aan verbonden is.

Ik ben er verschillende keren bij aanwezig geweest en het aanbod was altijd divers en gevarieerd. 

Alleen met deze editie kon ik er niet bij zijn. Jammer. 

Mijn medeproevers hadden allemaal andere dingen te doen. En om er nu in je eentje heen te gaan? 

Op de speciale middag voor kinderen, kan ik ook wel thuis pannenkoeken bakken.

Ik vermoed daarentegen zeker, dat de menukaart weer om van te smullen en overweldigend is geweest; gezien de lijst van alle restaurants, die mee hebben gedaan. Ze zijn te vinden op de webpagina van Ljouwert Culinair.

Maar ik zal nooit mijn vuurdoop vergeten. Dat was in het oosten des lands. In Enschede.

Daar werd voor mijn gevoel echt groots uitgepakt. Daar kreeg je dingen voorgeschoteld, die je nog niet kende, tegen een echt kleine prijs. Dus was het voor iedereen betaalbaar en had het echt een groot bereik. Dat was de “Proefeet.”  

Mijn man en ik, noemen het daarom onderling nog steeds zo; als we naar Leeuwarder Culinair gaan; het klinkt zo veel gemoedelijker.

En wat heb jij dit weekend gegeten? 

Ik een lasagne schotel van mijn supermarkt nextdoor.

Ook yummy!

Groet SH

Guestblog raising mefrouw: Shoppen

  
Hardop peinzend over ideeën voor een uitje met mijn dochters, raadt een vriendin mij aan om met ze te gaan shoppen. Hoe komt ze er op? 

Ik huiver bij de gedachte aan alle drama’s die we vroeger beleefd hebben. Alhoewel was het echt zo erg?
De oudste was eigenlijk overal vrij gemakkelijk in, dus ook wat kleding betrof. Zij trok het meeste wel aan wat tante Jo van haar sorteersessies bij het Leger des Heils meebracht en wat tante Hannie overhad nadat haar (pleeg-) kinderen eruit gegroeid waren. Daar liep ze net zo lief in rond als in alles wat we samen in leuke boetiekjes vonden.

De middelste leek meer een probleemgeval. Van kleins af aan volgde zij haar eigen smaak en als ze het op haar heupen had, kon ik haar beslist niet overhalen, ook niet na lang soebatten, om toch maar die ene jas of dat leuke jurkje te nemen. Geen wonder dat ze later de opleiding Mode-Techniek ging volgen!

De jongste had hele andere issues. Zij vond van alles leuk en kon vaak moeilijk kiezen. Het kwam op een gegeven moment zelfs zover dat ze verzuchtte: “Mama, ik ga niet meer met jou mee naar de winkel, want dan wil ik toch alleen maar alles kopen!”

Misschien heb ik het zelf ook wel een beetje verbruid. Als pubers wilden de laatste twee nog niet dood gevonden worden in zaken als de Wibra of de Zeeman. Maar onderbroeken moesten er toch ook komen en die moest ik dan maar gaan halen. Dus toen ze weer een keer verveeld op me stonden te wachten aan de overkant van de straat, zwaaide ik met mijn tassen en riep: “Ik heb ze, hoor!”

 Sindsdien zijn ze niet meer met me de stad in geweest. Ik blijf erover piekeren.

Groet SH