Mijn hele leven heb ik bij alle verkiezingen maar op een enkele partij gestemd. Ook als het wat minder ging,ook als er geen geschikte lijsttrekker of partijleider voorhanden was; ik ging er voor. Ik wist altijd waar mijn hart lag.

Dat feit heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken en mijn respectievelijke echtgenoten heb ik er niet op uitgekozen, maar ze bleken allebei van dezelfde partij.

Zelfs voor alledrie mijn schoonouders mocht ik bij ziekte of afwezigheid gaan stemmen, want, zoals mijn schoonvader het verwoordde:” Sietske, die vertouwen we!”

Toen mijn dochters de leeftijd kregen, dat ze mochten gaan stemmen, had ik maar een advies voor ze, nou ja, eigenlijk twee.
“Altijd gaan en kies voor de eerste vrouw op de lijst”.

Het eerste omdat het een (voor) recht is, wat je ook recht van spreken geeft.

Het tweede omdat alweer vaak vergeten wordt, dat er nog maar sinds 1917 passief kiesrecht voor vrouwen is.

En trouwens, pas sinds 1919 actief kiesrecht. Daar was een grondwetswijziging voor nodig.

Dat is nog geen honderd jaar geleden.

Mijn moeders oma mocht niet stemmen!

In den beginne wisten mijn meiden echter niet wat ze moesten doen, hadden ze nog geen idee, geen clue.

Tegenwoordig heb je daar gelukkig stemwijzers voor.Die vullen ze trouwhartig in en wat blijkt?Niet alleen de oudste is links.

Toen een van hen in verkiezingstijd niet in Nederland was, ging haar oproepingskaart het Kanaal over en weer, zodat zij mij een volmacht kon geven, om voor haar een stem uit te brengen.

Ook zij laten hun stem niet verloren gaan!

Zou het in dit geval toch goed voorbeeld, doet goed volgen zijn?

Groet SH

NB.
Vrouwenkiesrecht
http://www.isgeschiedenis.nl
Kies wijzer
http://sargasso.nl/overzicht-stemwijzers