Ik zit in de taxi naar het vliegveld: “Lieverd, ik haal je morgen op!”, een whatsapp bericht van een van m’n lieve vriendinnetjes. De tranen komen; van geluk.
Dit is het dan; ik heb m’n droom waargemaakt! Wat een avontuur. Van begin tot eind. Op sommige momenten was het helemaal niet wat ik ervan had verwacht. Soms was het precies wat ik ervan had verwacht en op andere momenten was het meer dan ik van te voren had ooit had kunnen bedenken. 
Ik ben er vol ingegaan. Vietnam heeft mij met open armen ontvangen en ik heb Vietnam omarmd. Ik heb streetfood gegeten en biertjes gedronken op straat. Ik ben verdwaald. Ik heb gedanst. Ik heb yoga gedaan op de meest bijzondere plekken. Ik heb gepraat met de locals. Ik heb fouten gemaakt en geleerd. Ik heb m’n grenzen verlegd. Ik heb een nieuwe cultuur leren kennen. Ik heb nieuwe herinneringen gemaakt. Ik heb nieuwe mensen ontmoet. Ik heb afscheid genomen. Ik heb gezwommen in een helder blauwe zee. Ik heb gemist. Ik heb gelachen. Ik ben afgezet. Ik heb geleerd. Ik heb geproefd. Ik heb ervaren. Ik heb geroken. Ik heb gezien. M’n hart is gebroken. Ik heb ontdekt. Ik heb gevoeld. Ik heb het mogen beleven.

Ik zit in de taxi naar het vliegveld: “Lieverd, ik haal je morgen op!”, een whatsapp bericht van een van m’n lieve vriendinnetjes. De tranen komen; van geluk. Van geluk, omdat ik weer naar huis ga. Naar mijn lieve Olivia. Ik heb haar gemist. Naar mijn liefde. Naar mijn familie. Naar mijn vrienden. Naar mijn thuis.

“Twenty years from now you’ll be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbour. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.”
– Mark Twain

ER