Ik zit te wachten, totdat je me ophaalt. Ondertussen denk ik aan hoe de avond zal verlopen. Waar zal je me mee naar toe nemen. Zullen we binnen eten of buiten? Hebben we genoeg gespreksstof of zal het ongemakkelijk zijn? Zullen we zoeken naar onderwerpen om over te praten? Zullen we een klik hebben? Kunnen we samen lachen? Allemaal vraagtekens….
Daar ben je dan. Je glimlacht naar me. Ik haal opgelucht adem. De eerste indruk is goed. Je geeft me een helm. Kluns als ik ben klungel ik er op los. Je bent galant. Je helpt me. Ik stap bij je achterop je scooter. Samen rijden we de drukte tegemoet. Ik geniet van de drukte van de stad, van de perfecte zomeravond, en van alles wat je me te zeggen hebt. Je kent de stad beter dan ik. Je hebt van alles te vertellen. Je vertelt over de geschiedenis van de stad en je laat me de leukste plekjes van de stad zien. Je laat me kennismaken met nieuwe gerechten en we komen er achter dat we allebei Foodies zijn en kunnen genieten van goed eten.
We praten over het leven; onze overeenkomsten en onze verschillen. Je laat me jouw lievelingsijs proeven. We maken grapjes en lachen samen. We hebben het samen over films en series. We bespreken onze dromen en ambities.
De avond loopt ten einde. Ik vind het jammer. Je zet me weer af. Ik kijk naar je: “je bent een knappe jongeman. Je bent intelligent, zorgzaam en hebt ambitie”, schiet het door m’n hoofd. Ik bedank je voor de heerlijke avond. Ik vind het zo leuk dat je me de stad hebt laten zien, zoals deze is. Dat ik Saigon heb kunnen proeven, letterlijk en figuurlijk, al was het maar voor een avond.
Terug in Nederland vertel ik mijn vriendinnen over deze avond. Ik ben vol enthousiasme en beleef de avond weer helemaal opnieuw. “De avond was geweldig. Ik heb oprecht zoveel plezier gehad en zo heerlijk gegeten. Eigenlijk was het een perfecte eerste date. Ware het niet dat mijn ‘date’, ook mijn tourguide was en dat ik hem moest betalen aan het einde van de avond”.
ER
mefrouw 