Februari 2017: onze hond is loops. Op zich was het nooit een probleem als één van onze teven loops was. We hadden inmiddels ervaring genoeg. Daisy is onze 9e hond en met zowel Hovawart reuen / teven, als Vlielandse reu(tjes)en hadden we nooit honden die op de ” loop” gingen. De teven 3 weken vast houden en dan konden ze weer genieten van de vrijheid op Vlieland.

Tot die ene dag: de reu van mijn zwager ” struunde ” hier om huis heen, ik was bezig in huis. Ineens kreeg ik een ingeving: ik laat Daisy even in de tuin en dan vermaken ze zich wel ieder aan de kant van de poort.
Even later zag ik tot mijn schrik dat de poort open stond!
Daisy weg! Wat nu????!!!!
Eerst zoeken, maar al snel tot de ontdekking komen dat dat geen zin had, naar mijn zwager, die was ook zijn hond kwijt! Hij ging nog wel even een rondje doen. Ik was nog maar net weer thuis of daar had de reu onze hond weer keurig” thuis gebracht” .

Ja en toen had ik weer zo’ n moment waarop ik mijn man zo mis, dan kun je niet overleggen, niet samen delen….

Kinderen gebeld, huisarts gebeld en idd er bestaat een morning-after injectie maar, de dierenarts achtte de kans niet zo groot dat er in die korte tijd iets gebeurd zo zijn????
Even gecheckt bij vrienden: hoe snel ging dat ook alweer??? Het kan echt wel!

Gaande weg de dag dacht ik: ja maar eigenlijk was dit wel iets wat we ooit nog wel graag eens wilden: een eigen nestje en wat vind mijn weer thuiswonende, reizende zoon ervan? Maar in New Zeeland was het nacht! Na een telefoontje met hem hebben we besloten om af te wachten.

Spannende weken volgden en ineens zagen we haar dikker worden, zou het dan toch?
Een bezoekje aan de dierenarts bevestigde ons vermoeden en dus moesten er voorbereidingen getroffen worden. De checklisten afgevinkt, alles hadden we netjes klaar staan en op 9 april vond mijn zoon een trotse honden moeder op de bank! Met 6 puppy’s , helaas was er 1 overleden.
‘S middag kwam er tot onze grote verrassing nog 1 tje (voor mijn zus en zwager)!

Na 8 geweldige, intensieve, zorgzame drukke weken, waarin we volop genoten hebben van de snel opgroeiende pups en het puppy bezoek gingen ze allemaal op 1 na ( daar genieten we nog steeds van ) naar hun blije, verwachtingsvolle, honden lief hebbende, Vlielandse nieuwe baasjes!

Mijn man had dit allemaal geweldig gevonden en stiekem denk ik nu dat hij de poort heeft opengezet…..