Niet meer dan normaal toch?

Meestal probeer ik iedereen die ik tegenkom te groeten, mede eilanders ,zoals hier de gewoonte is en ” badgasten” vooral degene die hier al jaren komen en die je laten beseffen dat het seizoen echt is begonnen. Het is fijn om te zien dat ook de jongste generatie hier het als vanzelfsprekend overneemt, de kleinkinderen groeten hun vriendjes en vriendinnetjes en alle bekenden ook altijd.

Als ik met de hond ( en ) loop volgt er na een begroeting vaak een hondenpraatje. Of mensen kijken je verbaast aan. Immers het is niet overal meer de gewoonte om even goedendag te zeggen?

Ook onze oudste kleinzoon is daar heel consequent in, hij groet iedereen die hij tegenkomt! In het begin dat ik meeliep tijdens het uitlaten van de hond in hun dorp vroeg ik hem eens: ken je al deze mensen? Waarop hij antwoordde : nee niet allemaal maar ik zeg gewoon hoi of zo. En het werkt, met een glimlach op hun gezicht groeten de mensen hem terug!

Soms ben ik als ik aan de wal ben wel eens te enthousiast en denk ik iemand te kennen, begroet degene joviaal om dan tot ontdekking te komen dat het een volkomen vreemde is!

Of het is  weleens andersom dan wordt ik begroet en of gevraagd hoe het gaat en dan gaan alle radertjes in mijn hoofd heel snel heen en weer: wie is dit? waarvan ken ik hem/ haar ook alweer ? Om dan gaande weg het gesprek te denken oh ja!

Wat mij altijd verbaasde dat er mensen waren  die mijn man goed kenden hem met naam en toenaam begroetten en dan zo doorliepen! Terwijl ik ernaast liep!

Tijdens de vaarvakantie’s die wij als kinderen maakten met onze ouders maakten vond ik het altijd een heel bijzonder gevoel, wildvreemde mensen genietend van dezelfde omgeving even groeten. Vroeger als we een reisje mee mochten met onze vader op de veerboot en de Doeksen schepen passeerden elkaar of andere bekende schepen werd er ook altijd even getoeterd  als groet.

Als we nu met de boot gaan wordt iedereen  goedemorgen/ middag / avond  gewenst terwijl we onze plaatsen opzoeken. Dat probeer ik in het openbaar vervoer ook te doen maar dan moet je niet per ongeluk  in een stilte coupe gaan zitten! Daar wordt praten door mensen die er bewust voor kiezen niet op prijs gesteld!

En ja misschien is daar een knikje dan ook wel genoeg.

Gewoon  hoi of zo tegen elkaar zeggen

niet meer dan normaal toch? Je krijgt er vaak een glimlach voor terug!

Groet AKH